City Hall

Na een half jaar als New Yorkers zijn we voor het eerst naar ons gemeentehuis geweest. Niet voor administratieve rompslomp, want dat hebben ze hier bizar genoeg niet, maar voor een gegidste tour. City Hall, vlakbij Ground Zero en de Brooklyn Bridge, is namelijk een van de mooiste publieke gebouwen in New York. Een bijkomende reden om het te bezoeken was dat we het gebouw kenden van de serie Spin City met Michael J. Fox.

Hoewel de vrees voor terrorisme overal aanwezig is, kan je toch nog vrij veel stukken van City Hall bezoeken. We zagen bijvoorbeeld een comité van de gemeenteraad in actie, waar een voorstel werd besproken om groenten goedkoper te maken voor arme mensen. De samenstelling van dat comité was een mooie weergave van de stad: een zwarte man als voorzitter, en verder nog twee WASPS ("standaard" blanke protestanten, in dit geval een man en een vrouw), een orthodoxe Jood, een Aziaat en een Latino.

Jammer genoeg geraakten we niet dicht in de buurt van het bureau van burgemeester Mike Bloomberg. We konden wel in de gang kijken waar zijn topmedewerkers werken, en het is opmerkelijk dat alle deuren volledig in glas zijn. Bloomberg heeft de deuren allemaal laten vervangen om meer transparantie in zijn bestuur te brengen.

Burgemeester Bloomberg is trouwens bijzonder populair in New York. Als Republikein zette hij zich in voor minder criminaliteit, maar ook voor voedselveiligheid en het klimaat. De laatste peiling geeft aan dat 73% van de New Yorkers vinden dat hij goed werk levert -- sterke cijfers als je weet dat mensen hier graag klagen over alles, hun stadsbestuur in het bijzonder.

Gelukkige verjaardag Mama

We wensen mama een bijzonder gelukkige verjaardag! Als onze trouwste lezer, verdient ze uiteraard een plaatsje op onze blog. Dikke proficiat, moeke!

Florida Primary

De Republikeinen houden vanavond hun voorverkiezing in Florida. De peilingen geven aan dat het spannend wordt tussen Mitt Romney en John McCain. Volgens ons wordt het Romney, dankzij zijn goede relaties met de zwarte gemeenschap. Hier zie je beelden van zijn bezoek aan een openbare school:

("Who let the dogs out, who who"; daarna "What's happening? I see you've got some bling bling here, too")

Het grappige is dat zowel het liedje in kwestie als de uitdrukking bling bling (juwelen, kettingen en andere blinkende dingen) hier worden beschouwd als voorbeelden van blanken die op een klungelige manier elementen uit de zwarte cultuur overnemen.

Potato/potato: Drie Gaatjes

(Onder het motto "You say po-tee-to, I say po-ta-to": kleine verschillen tussen Europa en de VS)

Wij dachten altijd dat de Belgische standaard van perforeren -- twee gaatjes ongeveer in het midden van een blad -- de wereldwijde standaard was. Maar nee hoor: in de VS maken ze overal drie gaatjes in, een in het midden en twee aan de zijkanten.

Het grote voordeel van de Amerikaanse aanpak is dat je papieren mooi op hun plaats blijven zitten. Het nadeel is dat je geen gewone perforator kan gebruiken om de gaatjes te maken. Wellicht bestaan er extra grote perforators, maar wij moeten ons behelpen met het kleine toestel op de foto, dat ongeveer werkt zoals een notenkraker. Je kan er vrij eenvoudig gaatjes mee prikken, maar goed mikken is minder evident.

Central Park

We hadden van vele mensen gehoord dat de New Yorkse winters bijzonder koud zijn en dat we al blij mochten zijn als we niet elke week ondergesneeuwd in ons appartementje zouden vastzitten. Gelukkig valt dit tot nog toe best mee. De temperaturen zijn nog maar zelden onder het vriespunt gegaan en meestal schijnt er een aangename winterzon. Met dit weer zijn we dan ook niet thuis te houden.

Gisteren maakten we van het mooie weer gebruik om Central Park te bewonderen in winterse toestand. Hoewel het park volgens ons op zijn mooist is tijdens de herfst, is het ook nu heel gezellig om in rond te wandelen. Door de kale bomen kun je immers de hele tijd heel goed alle prachtige appartementsgebouwen in het oog houden.

Endorsements

Barack Obama heeft een gigantische overwinning behaald in de voorverkiezing in South Carolina. Zijn overwinningsspeech is een van de mooiste die we ooit hebben gezien:



Vanavond kwam er nog meer goed nieuws binnen voor Obama in de vorm van een endorsement. Endorsements zijn een eigenaardig Amerikaans fenomeen, waarbij iemand laat weten een bepaalde kandidaat te steunen (of een kandidaat per partij). En het zijn niet alleen politici die endorsements geven, ook de meeste kranten en sommige andere publieke figuren laten weten welke kandidaat hun voorkeur wegdraagt.

De waarde, of de gepercipieerde waarde, van een endorsement hangt natuurlijk af van de endorser. Hoe bekender, hoe beter, maar het maakt ook uit of het iemand is waar veel mensen vertrouwen in hebben. In die zin was het endorsement door Chuck Norris van Mike Huckabee eerder grappig dan voordelig. Oprah Winfreys endorsement voor Barack Obama heeft daarentegen veel kiezers overtuigd.

Tot nu toe was Hillary Clinton bij de Democraten de favoriete kandidate van het partij-establishment, en kreeg ze dan ook de meeste endorsements binnen. Maar in de New York Times van morgen geeft Caroline Kennedy een endorsement aan Barack Obama. Caroline Kennedy is de dochter van John F. Kennedy, misschien wel de president die het meest wordt vereerd door de Democratische kiezers. Bovendien zijn de Kennedy's nog steeds een van de meest invloedrijke politieke families in de VS, met verschillende familieleden in hoge posities.

Kennedy vergelijkt in haar opiniestuk A President Like My Father Obama met haar vader, en zegt dat hij de Amerikanen op dezelfde manier kan inspireren en samenbrengen. Ook wij voelen aan dat Obama het imago van de VS in de wereld kan herstellen en er weer het gidsland van de westerse wereld kan van maken. Ja, zijn speeches zijn zó goed.

Caroline Kennedy is dus een grote vis voor Obama, en kan hem wellicht helpen op 5 februari of Super Tuesday, de dag waarop 21 22 staten een voorverkiezing houden. Er zijn maar weinig endorsements die meer betekenen, waarvan de belangrijkste Al Gore is. De voormalige vice-president houdt zich ver van de campagne, al lijkt ook hij naar Obama te neigen.

UPDATE: Morgen maakt ook Edward "Ted" Kennedy, de jongste broer van John en een van de meest invloedrijke Democratische senatoren, zijn endorsement voor Obama bekend. Dit kan heel belangrijk worden, omdat het Obama een stempel van goedkeuring van het Democratische establishment geeft.

Washington Square Park

Washington Square Park is op dit moment niet volledig open voor het publiek, omwille van de werken die je op de foto ziet. De bedoeling daarvan is om de fontein, die momenteel niet helemaal in het midden van het park staat, 5 meter te verplaatsen naar het exacte midden van het park, in het verlengde van Fifth Avenue en de Washington Square Arch.

Pindakaas

Amerikanen zijn gek op pindakaas. De Peanut butter & jelly sandwich, een boterham met pindakaas en confituur, is een heus begrip en het favoriete vieruurtje van de VS.

De broodjeszaak Peanut Butter & Co. is dan ook een enorm succes in onze buurt. Elk broodje bevat er pindakaas, zoals de Elvis (gegrilde boterham met pindakaas, bananen, honing en spek) of de Cinnamon Raisin Swirl Sandwich (pindakaas met kaneel- en rozijnensmaak met smeerkaas en stukjes appel).

Als je graag pindakaas eet, is Peanut Butter & Co dus zeker een aanrader. Dat is trouwens ook de mening van Jerry Seinfeld, die er zijn eigen broodje heeft voorgesteld.

Trusts and Estates

Een van de leukste vakken die we dit semester volgen, is Trusts and Estates. Voorlopig houden we ons nog bezig met het verdelen van erfenissen in gevallen waar mensen geen testament achterlaten. Later in het jaar zullen we ons verdiepen in de complexere mogelijkheden die testamenten en trusts kunnen bieden.

Vorige les bekeken we de vraag wat er moet gebeuren wanneer twee mensen tegelijk sterven, bijvoorbeeld in een schipbreuk. Erft diegene die eerst sterft nog van de andere? In België is het antwoord ja. Dit houdt in dat vaak lugubere procedures moeten worden gevoerd om vast te stellen wie nog het langst heeft geleefd -- de ene kon beter zwemmen dan de andere, een van de twee had een gebroken been,...

Verder levert het een onfair resultaat op. Stel dat een echtpaar geen kinderen heeft, maar hun respectievelijke ouders nog wel leven. Als de vrouw iets langer heeft geleefd dan de man, dan erft ze van haar man. Omdat de vrouw intussen natuurlijk ook is overleden, gaat haar erfenis, inclusief wat ze van haar man heeft geërfd, naar haar ouders. Logischerwijze zou de man liever gehad hebben dat zijn ouders van hem zouden erven, eerder dan zijn schoonouders. Bovendien moet er nu twee keer een erfenis vereffend worden -- veel extra kosten en tijd. Oneerlijk en inefficiënt dus.

We moeten toegeven, toen we dit studeerden in Leuven, stelden we ons hier weinig vragen bij. Het bijzondere aan les volgen in de VS, is dat de proffen constant vragen aan de studenten of ze een bepaalde regel wel goed vinden. Dit dwingt je om alles in vraag te stellen. Tijdens de les kwam iedereen dan ook tot het resultaat dat een andere oplossing nodig was voor het bovenstaande probleem.

En inderdaad, in de VS zijn de regels intussen ook veranderd. De reden hiervoor is te vinden in een bijzonder lugubere zaak, die van de Tylenol-seriemoordenaar. Oudere lezers herinneren zich misschien nog deze zaak. In 1982 stierven zeven mensen in Chicago nadat ze Tylenol pijnstillers hadden geslikt. Een onbekende persoon had in verschillende supermarkten doosjes Tylenol gekocht, de inhoud ervan gewisseld met dodelijke cyanidecapsules en de doosjes daarna opnieuw in de winkelrekken geplaatst. Toen dit werd ontdekt, brak er uiteraard een massahysterie uit, waarbij 31 miljoen doosjes Tylenol werden teruggeroepen. Als gevolg van deze zaak werden medicijnen uitgerust met beveiling tegen tampering (foefelen). De dader is trouwens nog steeds niet gevat.

In de les bestudeerden we het tragische verhaal van de familie Janus. Toen Stanley Janus en zijn kersverse vrouw Teresa terugkeerden van hun huwelijksreis werden ze op de hoogte gebracht van de plotse dood van Stanleys broer Adam. Stanley en Teresa haastten zich naar het huis van Adam, waar de rest van de familie was samengekomen om te rouwen. Stanley en Teresa voelden zich begrijpelijkerwijze niet zo lekker, en namen wat Tylenol tegen de hoofdpijn -- zonder te weten dat dat de doodsoorzaak was van Adam. Stanley en Teresa vallen neer op de grond en zijn er meteen bijzonder slecht aan toe. Van Stanley wordt de dood vastgesteld in de ambulance, Teresa blijft nog enkele dagen hersendood in het ziekenhuis.

Nadat ook Teresa is gestorven, breekt tussen beide familie een strijd los om de levensverzekering die Stanley had afgesloten voor Teresa (met zijn moeder als tweede begunstigde voor het geval Teresa vóór hem zou overlijden). Als de familie van Stanley kon bewijzen dat hij langer had geleefd dan Teresa, zou de levensverzekering worden uitbetaald aan moeder Janus. Zoniet zou Teresa erven -- en dus haar familie. De hele rechtszaak draaide om vreselijke, en irrelevante, details over hersenactiviteit.

Om zulke zaken te voorkomen, is de nieuwe regel in het Amerikaanse recht dat je niet kan erven van iemand als je binnen vijf dagen na die persoon zelf ook overlijdt. Dat zou de levensverzekering van Stanley Janus in elk geval aan zijn moeder laten toekomen. Natuurlijk is ook deze regel niet perfect, maar het is aan de volgende generatie rechtenstudenten om hem in vraag te stellen.

Martin Luther King Jr. Day

Maandag is het Martin Luther King Jr. Day, een officiële feestdag hier in de VS. Op de derde maandag van januari (rond de verjaardag van King op 15 januari) wordt sinds 1986 de geboorte en het leven van Dr. King gevierd. In de kranten en op tv is er geen ontkomen aan de feestdag, zodat iedereen nog eens wordt herinnerd aan zijn ongelofelijke strijd.

Hoewel er al meteen na zijn moord een campagne begon om King een feestdag te geven, duurde het nog 15 jaar alvorens deze er ook effectief kwam. Er waren immers vele senatoren (voornamelijk uit het Zuiden) gekant tegen deze feestdag en ook President Reagan was er niet voor te vinden. Amerika had voordien immers nog maar 3 feestdagen opgedragen aan individuen -- Kerstmis, President's day voor de verjaardag van Washington, en verder nog Columbus Day. De tegenstanders vonden dat andere Amerikanen meer recht hadden op een feestdag, zoals bijvoorbeeld Lincoln of JFK. Gelukkig hebben de voorstanders het gehaald, onder andere dankzij een petitie ondertekend door meer dan 6 miljoen Amerikanen.

Wij vinden het een goed idee om deze dag aan te grijpen om nog even stil te staan bij de belangrijke rol die Martin Luther King heeft gespeeld in wegwerken van de segregatie en raciale discriminatie in Amerika. En hoe kan dit beter dan door zijn wereldberoemde "I Have A Dream" speech nog eens te beluisteren. Op ons maakt deze speech sinds onze reis naar Washington nog meer indruk dan voorheen. Wij stonden immers op de trappen van het Lincoln Memorial op de precieze plaats waar King zijn speech bracht. Een gedenkplaat markeert daar deze historische gebeurtenis (foto).



MLK Day is ook een belangrijke politieke dag voor de Democratische Partij (waar zwarten overweldigend op stemmen). Zowel Hillary Clinton als Barack Obama gaven een speech in een traditioneel zwarte kerk. De speech van Obama, in de kerk van Martin Luther King Jr. in Atlanta, was naar gewoonte subliem; je kan ze hier lezen.

Nevada en South Carolina

Een nieuwe week, een nieuwe voorverkiezing! Vandaag gingen de Republikeinen stemmen in South Carolina, en de beide partijen in Nevada. De Belgische kranten zullen ondertussen al wel bericht hebben dat John McCain, Mitt Romney en Hillary Clinton gewonnen hebben, maar dat is niet helemaal juist. Zoals we eerder schreven, is de verkiezingsuitslag ondergeschikt aan de uitleg die erover wordt gegeven, en hangt alles af van de verwachtingen op voorhand en het momentum dat wordt gecreëerd.

Met die criteria voor ogen, klopt in elk geval wel de overwinning van Clinton. Omdat Nevada een caucus houdt in plaats van een primary, wordt het aantal kiezers per kandidaat niet bekendgemaakt. Er zijn alleen moeilijke berekeningen die uiteindelijk leiden tot een aantal delegates, vertegenwoordigers op de Democratische Conventie die uiteindelijk de genomineerde bepaalt. Obama won 13 van die vertegenwoordigers, Clinton 12. Obama won, denk je dan, maar de media hebben de hele dag gefocust op een ander, betekenisloos, cijfer dat Clinton de overwinning geeft. Clinton won de perceptie-oorlog en dus de voorverkiezing.

Bij de Republikeinen haalde Romney 51% in Nevada, voor Ron Paul en McCain die elk 14% haalden. McCain won South Carolina met 33%, voor Huckabee met 30%. Een ruime overwinning voor Romney en een nipte voor McCain? Niet helemaal: de overwinning van Romney was immers zoals verwacht en dus irrelevant. In South Carolina gaven de peilingen daarentegen een spannende verkiezing aan, waardoor de overwinning van McCain meer waard wordt. McCain is dus de winnaar van de dag.
Mike Huckabee werd tweede in South Carolina, op amper 3% van McCain. Een goed resultaat? Nee: hij moést blijkbaar winnen, en de analisten van CNN zeiden dat Huckabee er nu evengoed mee kon stoppen. Rudy Giuliani was ondertussen steeds vijfde of zesde en wordt nog altijd als een ernstige kandidaat beschouwd.

We hebben ons dus nogal geërgerd aan de berichtgeving over de verkiezingen vandaag. Je kan gewoon voelen welke kandidaat niets verkeerds kan doen (McCain) en wie bij elke misstap wordt afgestraft (Romney). Bovendien maken veel journalisten er een perverse gewoonte van om winnaars op te hemelen en verliezers de grond in te boren. Dit gebrek aan kritische houding tegenover de machthebbers verklaart trouwens een groot stuk van de Bush-jaren, maar dat is een onderwerp voor een volgende keer.

Google Maps

Ik heb gehoord over een nieuwe website, Google, die nogal goed zou zijn. Kent iemand die site?

Nee, serieus: ik was al enthousiast over Google Earth, waarmee je de hele wereld kan bekijken vanuit de lucht, vaak in verrassend detail. Maar vandaag ontdekte ik dat Google Maps meer is dan een handige atlas annex routeplanner: er zitten op veel plaatsen foto's in van de straat vanuit de straat (dus geen luchtfoto's). Als je rechtsboven in het Google Maps-venster op "straatweergave" klikt, heb je een vrij goed beeld van de straat. Talloze nutteloze toepassingen dringen zich op.

Jammer genoeg werkt de straatweergave nog niet overal. In elk geval staan grote delen van New York, waaronder onze straat (Mercer Street, op de hoek met 3rd Street) al online.

Disclaimer Full Disclosure: With A Schmear wordt gehost door Google. Ik heb nog geen geld ontvangen voor deze reclame.

Terug naar School

Het ritme van een academiejaar is helemaal anders in de VS dan in België: wij begonnen al in augustus, terwijl de tweede zit nog bezig was in België. Onze examens vielen dan al in december, voor de kerstvakantie in plaats van erna. En terwijl de Belgische studenten nu in volle examenperiode zitten, zijn bij ons de lessen al opnieuw begonnen.

Tijdens de eerste week van het semester hebben we hier nog drop-add, dat betekent dat we nog kunnen wisselen van vakken als de eerste les wat tegenvalt, of als iets anders interessanter lijkt. We zijn dan ook bij redelijk wat verschillende vakken eens gaan kijken voor we onze definitieve keuze gemaakt hebben. Uiteindelijk hebben we gekozen voor vier vrij uiteenlopende vakken: Trusts & Estates, Behavioral Law & Economics, The 9/11 Victim Compensation Fund en Tax Treaties.

The 9/11 VCF gaat over een speciaal fonds dat de overheid oprichtte om de (nabestaanden van) slachtoffers van 11 september te vergoeden voor hun verlies. Onze prof, Kenneth Feinberg, was daarvan de Special Master, en is dus dé expert over het fonds. Het belooft bijzonder boeiend te worden, omdat het fonds een alternatief kan aanreiken voor de gebruikelijke manier waarop Amerikanen -- en Belgen -- omgaan met schade: een administratieve afhandeling van eisen in plaats van een gewoon proces, met alle voordelen en nadelen die daarbij horen.

Behalve de juridische kant vertelde Feinberg tijdens de eerste lessen al enkele hartverscheurende verhalen die bij zijn taak kwamen kijken. Het fonds betaalde relatief grote bedragen (gemiddeld $2,000,000) uit aan de nabestaanden van de slachtoffers, en deed dat bijzonder snel in vergelijking met de rechtbanken: binnen 90 dagen. Toch kwam op een dag een vrouw binnen bij Feinberg, die hem vertelde dat ze de vergoeding voor de dood van haar man, een brandweerman, binnen 30 dagen wilde krijgen. Feinberg vroeg waarom. Ze antwoordde dat ze terminale kanker had en nog maar acht weken te leven had. Nu haar twee kleine kinderen wees zouden worden, moest ze snel nog regelingen treffen met het geld. De prof -- en de hele klas -- kreeg het duidelijk moeilijk toen hij vertelde dat het geld er op tijd was, maar dat hij zeven weken later naar de begrafenis van de vrouw ging.

Michigan Primary

Met ongeveer 10 miljoen inwoners is Michigan een van de grootste staten van de VS. Vandaag hielden de Republikeinen er hun primary. Mitt Romney won, voor John McCain en de andere 5 kandidaten. Nu we hier een iets duidelijker zicht hebben op de tussenstand in de verkiezing, is het misschien een goed moment om wat indrukken over de belangrijkste kandidaten te geven.

John McCain is wellicht de favoriet bij de Republikeinen. De 71-jarige senator heeft veruit de meeste ervaring, en is ook de favoriet van de media. Hoewel hij in het algemeen vrij conservatief is, wordt hij algemeen beschouwd als de meest gematigde van de Republikeinen. Wat zijn buitenlands beleid betreft, heeft hij zich als enige Republikein duidelijk uitgesproken tegen foltering, maar anderzijds steunt hij de oorlog in Irak voor 100%.

Mitt Romney staat hier vooral bekend als een flip-flopper, iemand die van mening verandert zodra de peilingen het aangeven. Als gouverneur van de linkse staat Massachussetts was hij bijvoorbeeld voor abortus, maar nu is hij ertegen. Hij werd ook al op enkele leugentjes betrapt, en veel kiezers vertrouwen hem niet.
Als zakenman en organisator van de Olympische Winterspelen belooft Romney vooral meer competentie in Washington. Hij heeft zich ook al uitgesproken voor verandering, maar zoals de andere Republikeinen durft hij president Bush niet expliciet af te vallen.

Mike Huckabee is een evangelische priester en ook gouverneur van de conservatieve staat Arkansas. Hij neemt de Bijbel letterlijk (inclusief creationisme) en neemt sterk conservatieve standpunten in rond social issues (ethische kwesties). Anderzijds is hij economisch vrij links naar Amerikaanse standaarden, en wil hij meer doen tegen armoede.
De grote sterkte van Huckabee is dat hij bijzonder sympathiek overkomt. Hij speelt basgitaar en vertelt innemend over hoe hij zijn eetverslaving overwon -- hij verloor 50 kilo. Als we hem op tv bezig zien, moeten we onszelf voortdurend herinneren aan zijn crazy ideeën, of we zouden fervente supporters worden.

Deze drie kandidaten zijn tot nu toe altijd de eerste drie geweest in de belangrijke voorverkiezingen. Het is dan ook waarschijnlijk dat een van deze drie de Republikeinse nominatie wint. Maar ook Rudy Giuliani is nog in de running. De burgemeester van New York op 11 september voert campagne als een volbloed strijder tegen terrorisme, maar het lijkt erop dat de tactiek om de kiezers zo bang mogelijk te maken niet meer helpt.

Arlington Cemetery

Onze trip naar Washington zit er intussen op. De laatste dag brachten we nog een bezoekje aan Arlington Cemetery, een militair kerkhof opgericht tijdens de Burgeroorlog. Meer dan 300,000 mensen liggen hier begraven, burgers en veteranen uit elke oorlog van de Amerikaanse revolutie tot de huidige oorlog in Irak. De ontelbare witte graven maakten op ons een sterke indruk.

Ook John F. Kennedy ligt hier begraven, samen met zijn vrouw en 2 van hun (doodgeboren) kinderen. Een eeuwige vlam waakt bij hun graven. Bobby Kennedy ligt een beetje verder, op een heuveltop met een enkel een wit kruis (foto links). In tegenstelling tot wat wij hadden verwacht, liggen John-John Kennedy en zijn vrouw Carolyn hier niet begraven. Zij werden gecremeerd en uitgestrooid over de zee.

In Arlington Cemetery vind je ook het Graf van de Onbekende Soldaat (foto rechts), dat continu wordt bewaakt door het Amerikaanse leger -- en elk uur vindt er een bijzondere ceremonie plaats voor de aflossing van de wacht. Hier ligt telkens een onbekende soldaat begraven van de beide wereldoorlogen en van de Korea-oorlog. Aanvankelijk was er ook een graf voor een onbekende soldaat uit de Vietnamoorlog, maar in 1998 werd deze door de nieuwe DNA-technieken geïdentificeerd als Michael J. Blassie. Zijn familie koos vervolgens om hem bij hen in de buurt te laten begraven. Er werd geen nieuwe onbekende soldaat begraven voor de Vietnamoorlog.

Vietnam Veterans Memorial

Op en naast de National Mall, een lange grasvlakte die het hart van Washington vormt, staan verschillende monumenten. Het grootste en bekendste is het Abraham Lincoln Memorial (foto links), en ook de presidenten Thomas Jefferson en Franklin Roosevelt werden geëerd met een eigen monument. Er zijn ook verschillende monumenten voor de veteranen van de recente oorlogen waaraan de VS deelnam: de Tweede Wereldoorlog, Korea en Vietnam.

Het Vietnam Veterans Memorial is het meest eenvoudige, en ook het meest pakkende. Naast het kleine standbeeld op de foto rechts, bestaat het enkel uit een muur waarop de 58,195 namen van de gesneuvelde soldaten zijn gegraveerd. Die namen geven een gezicht aan de oorlog, van Richard Fitzgibbon (gestorven op 8 juni 1956) tot Kelton Rena Turner (gestorven op 15 mei 1975).

"How do you ask a man to be the last man to die for a mistake?", vroeg de jonge John Kerry in 1971. Het is een vraag waar de volgende president ook mee zal worstelen.

National Air and Space Museum

Washington D.C. telt vele musea, maar het populairste is ongetwijfeld het National Air and Space Museum. Het bevat de grootste collectie luchtvaart-en ruimtetuigen ter wereld. Enkele van de belangrijkste stukken zijn Lindbergh's The Spirit of St. Louis (foto onder), de commandomodule van de Apollo 11 (foto boven), de Friendship 7 capsule waarin John Glenn als eerste Amerikaan een ruimtereis rond de aarde maakte en de orginele Flyer waarmee the Wright broers hun eerste vlucht maakten. Verdere hoogtepunten voor ons waren de mogelijkheid om een stuk maanrots aan te raken, en ook, de IMAX 3D-film over het ruimtestation ISS.

Alles OK met België

Tijdens de formatiecrisis vorig jaar werd er een tijd lang gevreesd voor het imago van België in het buitenland. In Washington hebben wij daar in elk geval niets van gemerkt; het beeld van België wordt niet echt bepaald door de recente politieke gebeurtenissen.

De meest verbazingwekkende ontmoeting hadden we met een gids in het Capitool (foto links). Hij vroeg waar we vandaan kwamen, en toen we België vermeldden, vroeg hij of we uit het noordelijke of het zuidelijke deel kwamen. We waren al meteen onder de indruk van zijn relatief uitgebreide kennis, maar vielen echt achterover toen hij ons foutloos in het Frans én het Nederlands aanraadde om geen Amerikaanse mayonaise op onze frietjes te doen. Les 1: België heeft goede mayonaise.

In het Capitool raakten we ook aan de praat met een van de veiligheidsmensen, die ooit een dag in de Ardennen doorbracht en op café ging. Hij was dolenthousiast over Liefmans, Duvel, Rodenbach en zelfs een aantal brouwerijen waar we nog nooit van hadden gehoord. Les 2: België heeft goede bieren.

In datzelfde Capitool staan ook meer dan honderd standbeelden. Elke staat mag op die manier twee belangrijke historische figuren eren, zoals president Dwight Eisenhower of Martin Luther King. Een van de twee standbeelden van de staat Hawaii is gewijd aan onze nationale held pater Damiaan (foto rechts). Les 3: Belgen hebben Amerika gered.

Zelfs onze taxichauffeur was redelijk goed op de hoogte van België -- hij wist dat België in Europa ligt en lid is van de NAVO. Hij wist ook dat België gespecialiseerd is in de productie van kleine wapens. Les 4: België exporteert als de beste.

UPDATE: Vandaag namen we opnieuw een taxi, en opnieuw kende de chauffeur België. Hij was er ooit geweest, en raakte op de luchthaven zijn portefeuille kwijt. Een vriendelijke Belg vond hem en gaf hem terug, en weigerde zelfs toen onze chauffeur hem een beloning aanbood. Les 5: Belgen zijn goede zielen.

UPDATE 2: Ook op Arlington was er een gids die België kende. Zijn zus werkte op een advocatenkantoor op de Louizalaan, net als ik. Zesde en laatste les: de mensen in Washington, DC zijn allemaal in België geweest.

Washington, DC

Vandaag zijn we aangekomen in Washington, D.C. voor een korte citytrip. Hoewel we vermoeid waren van de reis, hebben we toch al een eerste wandeling kunnen maken door de stad, en we zijn al bijzonder onder de indruk. Door naar The West Wing te kijken hadden wij de indruk gekregen dat het Capitool, het Witte Huis (foto boven) en het het Washington Monument (de grote obelisk -- foto rechts) nogal dicht bij mekaar lagen en dat alle monumenten nogal een compact geheel zouden vormen. In werkelijkheid is alles omringd door grote grasvlaktes en ligt het Witte Huis op ongeveer 2 kilometer van het Capitool. Misschien nemen we morgen dus wel een toeristische bus om ons tussen de tientallen monumenten te verplaatsen. Gelukkig is het hier prachtig weer (17 graden en een stralende zon vandaag), dus dat maakt het vele wandelen een pak aangenamer.

The Colbert Report

Het is in België mogelijk bekend dat de Amerikaanse tv-scenaristen in staking zijn. Dit betekent dat er geen nieuwe afleveringen geschreven worden tv-series, met uitzondering van de reality shows. Het is dan ook bijzonder mager gesteld nu met het tv-aanbod in de VS. De staking heeft natuurlijk ook gevolgen voor de presentatoren van de laatavond-talkshows, zoals Jay Leno, David Letterman, John Stewart en Stephen Colbert. Zij bedenken hun mopjes immers niet allemaal zelf en ze waren de voorbije 10 weken dan ook uit de ether. Intussen zijn de meesten van hen echter al teruggekeerd, maar enkel Letterman mocht zijn schrijvers meenemen: hij heeft een aparte deal gesloten met de vakbond. Ook onze favoriet Stephen Colbert is sinds gisteren weer te bewonderen op tv. En gelukkig voor ons, wat wij hadden maanden geleden al tickets besteld om op 8 januari, vandaag dus, een opname van zijn show bij te wonen.

We stonden al zeer vroeg in de rij deze namiddag om toch maar een goed plaatsje te kunnen bemachtigen, dus het is een lange dag geworden. Maar het was zeker de moeite waard. Colbert zelf was bijzonder sympathiek gedurende de hele opname en hij maakte tijd vrij om vragen uit het publiek te beantwoorden. Het publiek ging echt uit de bol bij elke grap; het was dan ook goed opgewarmd door een stand-up comedian die iedereen in de juiste sfeer bracht. Over de opname zelf viel het ons op dat alles zeer gesmeerd verliep. Colbert moest praktisch niets overdoen, en er waren dus geen bloopers. Iets anders dat opviel was dat de studio toch vrij klein was. Er was plaats voor 108 mensen in het publiek en de eerste rij was zeer dicht bij de eigenlijke set.

Vanavond wordt het programma uitgezonden; benieuwd of we in beeld zullen komen.

New Hampshire Primary

Morgen houdt de staat New Hampshire, in het noordoosten van de VS, de tweede* voorverkiezing voor de presidentsverkiezingen van november. Net als Iowa telt de staat vooral rijke, blanke plattelandsbewoners, maar New Hampshire heeft meer een traditie om op onafhankelijke, gematigde kandidaten te stemmen.

Toch heeft het resultaat in Iowa, vooral bij de Democraten, een enorme invloed gehad op de peilingen in New Hampshire. Tot vorige week had Hillary Clinton een voorsprong van bijna 10% op Barack Obama, ondertussen is dat omgekeerd en is Obama favoriet om morgen te winnen. De Obamamania die in heel het land woedt, zal daar zeker iets mee te maken hebben. De kranten staan elke dag vol met analyses over de verkiezingen, die bijna allemaal positief zijn voor Obama.

Het is ons opgevallen dat de verkiezingen enorm leven in de VS. Er zijn voortdurend debatten en andere politieke programma's op tv, en de mensen zijn er ook echt mee bezig. Misschien is er dit jaar meer aandacht dan anders omdat iedereen de huidige president echt beu is, maar wij vonden het in elk geval bemoedigend dat er zo uitgebreid wordt nagedacht over de richting die de VS de komende jaren uit moet.

*Voor de Republikeinen is het eigenlijk de derde; Mitt Romney won dit weekend de onbetekenende staat Wyoming.

Punten

Nu de examens al een paar weken achter ons liggen, wachten we vol spanning op onze punten. Nu ja, spanning: voor ons zijn de precieze punten niet zo belangrijk. We weten trouwens niet echt hoe je de punten hier met die in Leuven kunt vergelijken: in plaats van een cijfer op 20 krijg je hier een letter: A, A-, B+, B, B-, C, D of F (alleen F is gebuisd).

Voor de Amerikaanse studenten hangt er veel meer af van de punten: je moet immers een bepaald gemiddelde halen om in aanmerking te komen voor interessante stageplaatsen of jobs. Onze Amerikaanse collega's studeren dan ook beduidend harder dan de buitenlanders.

Een bijzonderheid aan het Amerikaanse systeem is ook dat de punten "op een curve" worden gegeven. Dat betekent dat de prof op voorhand al weet hoe vaak hij bepaalde punten zal geven, en de examens dan rangschikt. Je krijgt dus niet altijd een A op een schitterend examen: als je klasgenoten het nog beter hebben gedaan, kan het maar een A- of nog minder betekenen. Dit werkt natuurlijk concurrentie tussen de studenten nogal sterk in de hand, en het is hier dan ook niet de gewoonte om notities te delen of elkaar anderszins te helpen.

Iowa Caucus, Live

Over een halfuurtje begint de voorverkiezing in Iowa, waarvan we rechtstreeks verslag uitbrengen voor al onze lezers die gewoon op de hoogte moéten zijn om twee uur 's nachts Belgische tijd. Om te beginnen volgt hier een kleine inleiding over het proces, want een caucus is niet hetzelfde als een verkiezing.

Een groot verschil tussen een caucus en een verkiezing is dat de stemming niet geheim is. Je moet je de caucus eerder voorstellen als een partijvergadering, waarbij iedereen die zich respectievelijk Democraat of Republikein noemt mag komen meevergaderen. Zo komen in elk district een paar honderd of zelfs duizend mensen samen.

Op de grond in het vergaderlokaal zijn er strepen getekend die hokjes vormen per kandidaat. Als je bijvoorbeeld Hillary Clinton steunt, moet je in het hokje gaan staan met haar naam ervoor, zoals in Eén jaar gratis. Daarop worden de koppen geteld.

Zoals in elk kiessysteem, zijn er natuurlijk nog wat gekke regels die alles ingewikkelder maken. Zo geldt er voor de Democraten per district een kiesdrempel van 15%. Als je favoriete kandidaat te weinig steun krijgt, moet je je aansluiten bij een andere kandidaat. Op die manier kan een kandidaat winnen waarover weinig mensen echt enthousiast zijn, maar die voor veel mensen een goede tweede keuze is; dit gebeurde bijvoorbeeld voor John Kerry vier jaar geleden en zou nu goed kunnen zijn voor Barack Obama en John Edwards.

7u19: Vergeten dat Iowa in een andere tijdzone ligt; over 40 minuten beginnen ze met stemmen.

8u21: CNN heeft de grote middelen ingezet, met overal cameraploegen en correspondenten; je kunt echt binnenkijken in de scholen en parochiezalen waar de caucus gehouden wordt. Ondertussen zijn de resultaten van de "entrance polls" binnen. Bij de Democraten zijn het veel mensen die voor het eerst naar een caucus gaan (goed voor Obama), bij de Republikeinen veel evangelische christenen (goed voor Huckabee).

8u26: De eerste resultaten! Democraten (2% geteld): Edwards 42%, Clinton 33%, Obama 25%.

8u33: Ook voor Republikeinen resultaten. 2% geteld: Huckabee 33%, Romney 24%, Thompson 17%, McCain 11%. Democraten ondertussen 5% geteld, maar de volgorde is gebleven.

8u37: Het wordt heel spannend bij de Democraten. 10% geteld: Edwards 34%, Clinton 32%, Obama 31%.

8u43: Reclame. Ze hebben hier ook een Win for Life, maar de prijs is iets beter: $5,000 per week!

8u56: CNN voorspelt dat Mike Huckabee wint bij de Republikeinen. Huckabee is een evangelische priester die sterk conservatieve standpunten inneemt -- hij noemt abortus een genocide, vergelijkt homo's met pedofielen en gelooft letterlijk in de Bijbel -- maar ook economisch wat meer populistisch denkt. De overwinning van Huckabee is vooral een sterke tegenslag voor Mitt Romney, die het nu erg moeilijk zal krijgen.

9u11: Bij de Democraten is ondertussen 53% geteld. Het blijft spannend: Obama 34%, Edwards 32%, Clinton 31%.

9u28: CNN voorspelt dat Barack Obama wint bij de Democraten. Met 73% geteld heeft hij 35%, tegen 31% voor Clinton en 31% voor Edwards. Wellicht betekent dit het einde voor John Edwards, die veel van zijn hoop op de staat had gezet. Hillary Clinton zal het heel moeilijk krijgen, zeker als ze over vijf dagen niet wint bij de voorverkiezing in New Hampshire.

9u42: De overwinning van Obama is des te opmerkelijker omdat Iowa voor 95% blank is. Dat ze toch voor een zwarte kandidaat kozen, toont aan dat Obama een brede aantrekkingskracht heeft.

10u50: Ondertussen hebben de meeste kandidaten hun overwinningsspeech gegeven -- ook de verliezers. Wij waren sterk onder de indruk van Edwards, die de gebrekkige Amerikaanse gezondheidszorg illustreerde met individuele verhalen. Ook Huckabee was goed, terwijl Clinton nogal geforceerd overkwam. Eén man gaf geen overwinningsspeech: Chris Dodd haalde minder dan 1% bij de Democraten en stapt uit de race.

12u16: De definitieve uitslagen zijn binnen voor de Democraten. Obama 38%, Edwards 30%, Clinton 29%. Republikeinen met 86% geteld: Huckabee 34%, Romney 26%, Thompson 13%, McCain 13%, Paul 10%, Giuliani 4%.

12u20: Obama's overwinningsspeech was duidelijk de beste van de avond. Op zijn beste momenten worden zijn speeches bijna preken, en wordt zijn overwinning een overwinning voor Amerika en de hele wereld. Het klinkt misschien dom, maar het werkt perfect als je hem bezig ziet. De meeste analyses geven dan ook aan dat Obama nu de favoriet is geworden voor de Democratische nominatie.

Voor de Republikeinen is het resultaat van vandaag veel minder duidelijk. Het lijkt onwaarschijnlijk dat Huckabee de uiteindelijke genomineerde wordt -- hij is immers crazy -- en ook Romney lijkt uitgeteld. De grootste kanshebber op dit moment lijkt John McCain, de 71-jarige gematigde senator.

Het is een spannende avond geweest. De komende vijf dagen zal het resultaat druk geanalyseerd worden op tv en in de kranten, en op 8 januari houdt New Hampshire de tweede voorverkiezing. Misschien hebben we daarna een duidelijker zicht op wie de genomineerden zullen worden.

Iowa Caucus

Na een drukke week in België zijn we terug in New York aangekomen. Nog eens de groeten en een gelukkig nieuwjaar aan iedereen, vooral dan aan degenen die we jammer genoeg niet konden bezoeken.

In de VS heeft het politieke seizoen ondertussen maar een hele korte pauze genomen rond de feestdagen, want morgen houdt de staat Iowa zijn caucus of voorverkiezing. Hoewel Iowa maar een kleine staat is, is de caucus cruciaal in de presidentsverkiezingen omwille van de media-aandacht die eraan wordt geschonken. Overmorgen zijn er wellicht nog maar een vijftal mensen die een ernstige kans maken om in november tot president te worden verkozen.

Wie de caucus precies wint en dus nog een kans maakt, is trouwens ingewikkelder dan het lijkt. Het is immers niet zo belangrijk om de meeste stemmen te halen, maar wel om het beter te doen dan de verwachtingen en om zo in het nieuws te komen. In 2004 werd bijvoorbeeld op voorhand niet veel verwacht van John Kerry, maar toch won hij de caucus. Dankzij de positieve berichtgeving won hij daarna gemakkelijk de nominatie.

Wat betekent dit eigenlijk allemaal voor de wereld? De komende maanden zal er veel meer gepraat worden over de verschillende standpunten van de kandidaten, maar grosso modo kan je stellen dat alle Republikeinen het buitenlandse beleid van Bush willen voortzetten, en dat alle Democraten het willen veranderen. Wij volgen alles in elk geval op de voet, en zullen regelmatig verslag blijven uitbrengen.