Objection!

De eerste week van de echte lessen zit erop. We hebben dus voor het eerst onze proffen gezien voor dit semester, en dat viel heel goed mee. Ze zijn allemaal entertainend, maar niet op een manier die ten koste gaat van hun uitleg. De New Yorkse accenten zijn ook erg leuk: court wordt "kho-wat", coffee klinkt als "cawfee" en alle klinkers worden enorm uitgerokken.

Het spannendste vak is ongetwijfeld Evidence (bewijsrecht). In België bestaat zo'n vak niet, maar we kennen de materie maar al te goed van de tv. Bewijsrecht wordt immers elke keer toegepast als een acteur "Objection!" roept. Hiermee moet de advocaat aangeven dat een bepaald bewijsstuk of een getuigenis ontoelaatbaar is. Als je goed oplet, kan je op tv zelfs de precieze redenen ontdekken: Hearsay, Harrassing the witness, Irrelevant enzovoort. Dit zijn allemaal geldige redenen, en er zijn er nog een paar -- zoals gewoonlijk is het recht behoorlijk ingewikkeld.

Jammer genoeg hebben we er direct bij geleerd dat tv-series niet meteen een nauwkeurig beeld geven van hoe het er echt aan toegaat in de rechtszaal. Maar binnenkort krijgen we de kans om een echte moordzaak live mee te maken.

Tussen haakjes: het examen van vorige vrijdag, een soort toelatingsproef, heeft geen problemen opgeleverd. We zijn dus goedgekeurd om les te volgen met de Amerikanen.

Nu gaan we een lang weekend in, maandag is het Labor Day.

Wide Stance

In Amerika is er elke week wel een nieuw schandaal. Deze week is het er een bijzonder sappig, in de favoriete categorie "politici en seks". Larry Craig, een Republikeinse senator uit Idaho, werd betrapt toen hij een oneerbaar voorstel deed aan een undercover politieagent in het toilet van een luchthaven. Extra pijnlijk: de politieagent was een man en Craig is getrouwd, vader van drie kinderen, conservatief én een uitgesproken tegenstander van homorechten.

Alle details van dit verhaal worden natuurlijk breed uitgesmeerd in de media. Dat heeft ons al nuttige inzichten gegeven over de etiquette van seks in openbare toiletten. De signalen gaan van subtiel naar uitgesproken: eerst met de voet tikken, dan je voet bewegen naar de voet van je buur en daarna je hand onder de scheidingswand bewegen. De reconstructie van het incident in de video hieronder maakt een en ander duidelijk.



Een grappig aspect aan alle schandalen is de nieuwe woordenschat. Ten tijde van Clinton en Lewinsky was dat de "blue dress", nu wordt er overal gesproken over de "wide stance". Craig ontkent immers dat hij iets verkeerd heeft gedaan en verklaart het voetcontact doordat hij een "ruime houding" heeft op het toilet. Het zal je wel niet verbazen dat niemand de arme senator gelooft; verschillende van zijn partijgenoten hebben al om zijn ontslag geroepen.

UPDATE: Ondertussen heeft Craig ontslag genomen uit de Senaat.

Eten met NYU

New York staat bekend als de culinaire hoofdstad van de VS. Je vindt hier veel zeer goede restaurants en nog meer kleine zaken voor een relatief goedkoop avondje uit. Daarnaast zijn er een aantal typische gerechten en snacks: de beroemde pizza met dunne korst, pretzels, hotdogs en bagels.

Een van de voordelen aan studeren in New York is dan ook dat de meeste activiteiten van de universiteit iets met eten te maken hebben: etentjes, recepties en vanmorgen ook een gratis ontbijt om het begin van de lessen te "vieren". In tegenstelling tot wat de clichés over Amerikanen doen vermoeden, was het geen vettige pannenkoek of donut met extra suiker, maar een appel, een bio-yoghurtje, een fruitsapje en een bagel with a schmear.

En natuurlijk was er ook koffie; dat wordt hier immers met sloten tegelijk gedronken. In Manhattan vind je een Starbucks op elke hoek, waar een kleine koffie minstens 20 cl bevat. Het ziet er dus naar uit dat we met een zware cafeïneverslaving zullen terugkeren.

Het uitzicht uit ons venster

Thurgood Marshall

Door de introductielessen vorige week moesten we hard werken, maar uiteindelijk is alles goed verlopen en hopelijk zijn we geslaagd in het examen van afgelopen vrijdag. Vanaf woensdag beginnen de echte lessen, die we samen met de Amerikaanse studenten zullen volgen.

Vandaag en morgen zijn er eerst nog wat verwelkomingsactiviteiten. Zo gaven enkele proffen vanochtend een paar speeches; daarbij hoorde natuurlijk ook een korte biografie van onze patroonheilige Thurgood Marshall (of heet dat dan een hagiografie?).

Thurgood Marshall groeide op in de vroege 20ste eeuw in Baltimore, een volledig gesegregeerde stad. Hij mocht dus niet naar de blanke lagere school, de blanke cinema's, mocht de blanke bus niet nemen of de blanke toiletten gebruiken, enzovoort. Toen de jonge Thurgood wilde gaan studeren, kon dat dus ook niet aan de blanke University of Maryland. Hij moest elke ochtend om 5 uur opstaan om op tijd aan zijn lessen in Washington te kunnen beginnen, zo'n 60 kilometer verder. Dat was bovendien ook al niet goedkoop: zijn moeder moest haar verlovings- en trouwring ervoor verpanden.

Aan de universiteit kwam zijn scherpe geest al snel boven, en Marshall mocht de decaan van zijn rechtenfaculteit bijstaan bij een aantal echte rechtszaken. Hij raakte danig onder de indruk en wist meteen wat hij met zijn leven wilde aanvangen. Nadat hij afstudeerde, besliste hij onmiddellijk om een zaak van rassendiscriminatie te beginnen tegen... de University of Maryland, waar hij een paar jaar eerder nog werd geweigerd. Hij won, en bleef verschillende belangrijke zaken winnen. Zijn talent werd erkend door president Kennedy, die hem tot rechter benoemde. Uiteindelijk schopte hij het zelfs tot eerste zwarte rechter in het Supreme Court.

Als Supreme Court Justice verdedigde Thurgood Marshall steeds de rechten van het individu. Hij vond rechtbanken het ideale instrument om minderheden te beschermen tegen de dictatuur van de meerderheid. Die houding kwam waarschijnlijk eerder voort uit principe dan uit zijn achtergrond als arme zwarte: toen Kenia hem vroeg om een grondwet te ontwerpen, voorzag Marshall daarin een sterke bescherming voor de lokale minderheid van rijke blanken.

Een man om naar op te kijken, kortom. We zullen dit jaar ongetwijfeld nog veel van zijn arresten tegenkomen.

The Fiery Furnaces

Deze namiddag trokken we naar Long Island City in Queens voor een optreden van the Fiery Furnaces. Het was een gratis concert in Socrates Sculpture Park, een park vol moderne kunst aan de East River. Het decor was prachtig: een klein stukje groen in een rustiger deel van de stad, met uitzicht op de skyline van Manhattan.

Het concert zelf was een beetje gemengd, omdat de groep soms te veel andere versies speelde van haar eigen liedjes -- vaak moest je heel goed luisteren om iets te herkennen. Maar als ze bij de normale versies bleven, was het fantastisch. Als je ze nog niet kende, zijn the Fiery Furnaces in elk geval de moeite waard om te ontdekken.

We hadden ook mooie foto's van het concert, maar jammer genoeg hebben we wat technische problemen, dus voorlopig kunnen we ze niet posten. Hopelijk raakt dit morgen opgelost.

The Fiery Furnaces -- Waiting to Know You

Parkeren

Ruimte is ongetwijfeld een grote luxe in New York. Er bestaan evenwel inventieve oplossingen om dit plaatsgebrek op te lossen, zoals bijvoorbeeld parkeerplaatsten op meerdere niveaus. Het is ook bijzonder amusent om de parkeerwachters bezig te zien wanneer ze een auto uit een van de de achterste rijen moeten halen - wat ze trouwens bijzonder snel en efficiënt doen. Wel niet echt iets voor beginnende chauffeurs.

Washington Square Park

New York heeft zijn eigen Arc de Triomphe in Washington Square Park, op twee straten van bij ons. Hij is wat minder groot en de triomfen zijn ook wat minder, maar er lopen veel eekhoorntjes rond in de buurt.

UPDATE: Dankzij de officiële NYU-wandeltour van Greenwich Village hebben we heel wat bijgeleerd over de Washington Square Arch. Hij werd opgetrokken in 1889 om te vieren dat George Washington honderd jaar eerder de eerste president van de VS werd.

De achterliggende reden was echter dat New York een minderwaardigheidscomplex had tegenover Londen en Parijs, en dus meer grote monumenten nodig had. Daarbij dus ook deze triomfboog, die tot vandaag nog vele toeristen naar Greenwich Village trekt.

The Daily Show

De voorbereiding van onze lessen neemt veel tijd in beslag, ook omdat we vrijdag al examen hebben. Toch maken we elke avond een halfuurtje vrij voor The Daily Show met Jon Stewart.

The Daily Show is een soort kruising tussen Alles Kan Beter en De Laatste Show, een satirisch nieuwsprogramma waarin de absurditeit van de Amerikaanse politiek met bijtende humor wordt bekritiseerd. Hoewel zijn programma dus helemaal geen nieuwsuitzending is, krijgt Jon Stewart regelmatig bekende gasten, waaronder ook belangrijke politici, over de vloer.

Vandaag interviewde hij bijvoorbeeld Barack Obama, een van de Democratische presidentskandidaten. Dit is in Vlaanderen ongezien: stel je even voor dat een kandidaat-premier zijn opwachting zou maken bij pakweg Debby en... euh, laat maar.

Hier vind je gratis video's van The Daily Show. Opgelet: enige kennis van de Amerikaanse actualiteit is vereist.

Intercontinentaal

NYU Law staat bekend als een sterk internationaal georiënteerde faculteit en LL.M-programma's zijn vooral op buitenlanders gericht.
Om een idee te krijgen van ieders herkomst, werd er gisteren een kleine test gedaan bij handopsteking. Van de ongeveer 400 studenten komen er ongeveer 200 uit Azië (vooral China is erg goed vertegenwoordigd), een dikke 150 uit Europa, een vijftigtal uit Latijns-Amerika en een twintigtal uit Oost-Europa. Er zijn ook nog wat Australiërs, Canadezen, Israëliërs, en één Afrikaan (uit Oeganda). Onze collega's komen dus echt van de vier windstreken, al is het zuiden misschien wat ondervertegenwoordigd.

Brown v Board of Education

Het academiejaar gaat volgende week officieel van start. Om de buitenlandse studenten zo goed mogelijk voor te bereiden, wordt deze week een inleidende cursus Amerikaans recht gedoceerd. Elke dag wordt een bepaald rechtsgebied behandeld. Vandaag trokken we alvast naar Vanderbilt Hall (foto) voor een eerste les over grondwettelijk recht.

We bespraken er onder andere het historische arrest Brown v. Board of Education (1954), waarin het Supreme Court de stopzetting beval van gesegregeerde scholen. Tot Brown gold in grote delen van het zuiden van de VS een wettelijke en feitelijke apartheid, waarbij blanken en zwarten aparte treinwagons hadden, aparte cinema's en ook aparte scholen.

Voorstanders van de segregatie zagen hierin geen probleem, zolang de kwaliteit maar gelijk was voor blanken en zwarten -- dit staat bekend als de separate but equal-doctrine. Brown maakte daarmee komaf: aparte faciliteiten zijn inherent ongelijk omdat ze een stempel van minderwaardigheid kleven op de zwarte scholen. In de woorden van de legendarische Chief Justice Earl Warren:

To separate them from others of similar age and qualifications solely because of their race generates a feeling of inferiority as to their status in the community that may affect their hearts and minds in a way unlikely ever to be undone.

Leuk weetje: de advocaat van de zwarte kinderen was Thurgood Marshall, die later de eerste zwarte rechter in het Supreme Court zou worden. Hij is ook de "patroonheilige" van ons jaar.

Morgen eerste les

Al is het maar een algemene inleiding tot Amerikaans recht, we zijn toch behoorlijk zenuwachtig over onze eerste les morgen. We hebben dan ook een groot stuk van de dag zitten voorbereiden. In tegenstelling tot in Leuven is het hier immers de gewoonte dat je de relevante hoofdstukken van de cursus op voorhand bekijkt.

In ons geval waren dat toch al 90 bladzijden van Law 101 van Jay Feinman, twee arresten van het Supreme Court en nog een beknopte leidraad over het gerechtelijk apparaat. Interessante lectuur, we zijn benieuwd wat de prof erover te zeggen zal hebben.

Terras

Tussen alle hoge gebouwen in New York komt de zon er soms moeilijk door. Gelukkig hebben we ons terras op het zevende verdiep, zonder schaduw maar met prachtig uitzicht. Op mooie dagen als vandaag is er niets zaliger dan rustig een pintje te drinken en nog even te genieten van onze vrije tijd.

1 km

Sinds onze aankomst, eergisteren rond deze tijd, zijn we nog niet buiten een straal van 1 km van ons appartement geweest. Niet dat we niet buiten zijn geweest, integendeel. Maar New York, en The Village in het bijzonder, is nu eenmaal heel erg compact. Je moet zelden meer dan een paar blocks (een block is een kleine honderd meter) lopen om te vinden wat je zoekt, wat het ook is.

Zo hebben we op minder dan drie minuten stappen minstens twee supermarkten, een platenwinkel, een soort Fnac, een lampenwinkel, een bank en ontelbare restaurants en cafés. Je vraagt je af hoe dit allemaal op zo weinig plaats past, zeker als je al ook nog eens ziet hoeveel groen er hier in de buurt is.

$368.59

Of €275: daarmee hebben we ons appartement al voor het overgrote deel ingericht, van kussensloop tot patattenmesjes. Enkel de koelkast dient nog te worden gevuld, maar dat zal hier wel geen probleem stellen. We kunnen voorlopig dus niet klagen over te hoge prijzen, en dit voornamelijk met dank aan de lokale K-mart en National Wholesale Liquidators. Die laatste is een soort Makro aan Lidl-prijzen, ideaal dus voor studenten.

Hierboven vind je een foto van onze keuken. Let vooral op onze koffiezet ter waarde van minder dan $10 en onze gigantische koelkast. Meer foto's van ons appartement volgen later.

UPDATE: ondertussen zijn we aan onze tweede koffiezet toe. Zoals ze hier zeggen: sometimes you get what you pay for.

Aangekomen

We zijn veilig aangekomen! Alles is goed verlopen en onze studio is perfect in orde. Straks meer, maar eerst moeten we wat basisbenodigdheden kopen.

Los Campesinos!

Los Campesinos! is een nieuwe, frisse popgroep uit Wales. Ze komen jammer genoeg niet naar New York in de nabije toekomst, maar ze zijn wel te zien in de Botanique in Brussel in november. Op MySpace vind je onder andere hun tweede single, You! Me! Dancing!.

Welkom

Over enkele weken vertrekken we voor een jaar naar New York. In plaats van bulk-mails te sturen, houden we deze bescheiden blog bij.
We zullen regelmatig posten over het leven als buitenlander in de VS, als student aan NYU en als (tijdelijke) inwoner van de officieuze hoofdstad van de wereld. Tot binnenkort!