Aloha

We zijn gisterenmiddag aangekomen in Honolulu, Hawai’i. Het was alweer een vlucht van 6 uur en een tijdsverschil van 3 uur, zodat we nu echt aan de andere kant van de wereld zitten tegenover België.

Voorlopig zijn we nog niet veel verder geraakt dan het strand van Waikiki (de klemtoon ligt trouwens op de laatste lettergreep), maar het is dan ook zo mooi. Prachtige langgerekte stranden, overal palmbomen en toch nog relatief rustig – gelukkig nog geen Benidorm-toestanden hier. Omdat het het hele jaar door zo warm is, heeft de oceaan trouwens ook een aangename temperatuur. Alles perfect dus, met één uitzondering: We hebben vandaag ontdekt dat het verboden is om alcohol te drinken op het strand. Daar gaat onze droom om piña coladas te drinken uit een kokosnoot vanop onze luchtmatras.

Koffie

Wij dachten dat New Yorkers al serieuze koffiedrinkers waren, maar na onze reis doorheen de Pacific Northwest moeten we onze mening herzien. Waar er in New York een Starbucks was op elke hoek, vonden we er hier minstens 2 op elke hoek. In Seattle hadden we er op een bepaalde plaats zelfs 4 binnen ons gezichtsveld. Het zal dan ook niemand verbazen dat de allereerste Starbucks in Seattle te vinden is (foto).

Maar ze hebben hier meer dan alleen maar Starbucks. Zo dronken we in Portland onze koffies in Peet's Coffee, een lokale keten.

Sleater-Kinney

Op weg van Vancouver naar Portland kwamen we vandaag langs Lacey, een klein stadje in de staat Washington. Daar is niets te zien, behalve dan het straatbord op de foto. De lokale groep Sleater-Kinney koos hun naam op basis van deze straat, die in de buurt loopt van hun oude repetitiekot.

De leden van Sleater-Kinney verhuisden later naar Portland, dus wie weet komen we ze hier nog tegen. Jammer genoeg zijn ze voorlopig gestopt met muziek maken, maar dat zal ons niet tegenhouden om ze te stalken en eventueel een nieuwe Celebrity Watch te schrijven.

De website van Sleater-Kinney

Potato/potato: Verkeerslichten

(Onder het motto "You say po-tee-to, I say po-ta-to": kleine verschillen tussen Europa Canada en de VS)

In België, en de meeste Europese landen, zijn de lichten voor voetgangers rood en groen. Het rode mannetje staat stil en het groene stapt, maar het verschil zit hem vooral in de kleur.

In de VS zijn de lichten rood en wit. Als je mag oversteken, staat er een wit mannetje (foto links). Het rode licht is een hand die je doet stoppen.

Vancouver heeft hetzelfde systeem, maar beter. Het witte mannetje stapt niet voorovergebogen als een oude man met een wandelstok, maar loopt monter fluitend, met rechte rug en de borst vooruit. Het geeft je zin om zelf ook vrolijk de straat over te steken, het mannetje achterna.

Vancouver

In 2010 organiseert Vancouver de Olympische Winterspelen. Dat zal voor vele Europeanen de eerste kennismaking zijn met de stad. Wij wisten er ook nog niet veel over op voorhand, maar we zijn alvast aangenaam verrast. Het leuke aan Vancouver is vooral dat de stad verschillende facetten heeft: aan de ene kant is er het bruisende stadsleven met veel leuke plaatsjes om uit te gaan en te shoppen, maar daarnaast heb je er ook prachtige natuur. Zo maakten we gisteren een wandeling op de dijk langs de Stille Oceaan, waar we een adembenemend uitzicht hadden op de eeuwige sneeuw bovenaan de North Shore Mountains. En vandaag trokken we naar Stanley Park, een gigantisch natuurpark op maar enkele minuten rijden van het stadscentrum.

Potato/potato: Autorijden

(Onder het motto "You say po-tee-to, I say po-ta-to": kleine verschillen tussen Europa en de VS)

Om naar Canada te gaan, hebben we vanmorgen een auto gehuurd. Het was wel even wennen om ermee te rijden, want zoals de meeste Amerikaanse auto's heeft onze Chevrolet een automatische versnellingsbak. We moeten dus niet schakelen, of ontkoppelen om te stoppen. Eigenlijk rijdt zo'n auto als de botsauto's: alleen gas geven, remmen, en uitkijken voor andere chauffeurs.

Ook op de snelweg is het eenvoudiger rijden dan in Europa: de meeste grote wegen hebben een carpoolvak, waar je alleen mag rijden als je met twee of meer in de auto zit. Op die manier konden we bijna zweven voorbij het drukke verkeer.

Zweven is wel relatief: de maximumsnelheid op de snelweg ligt ergens tussen 60 en 70 mijl, of 95 à 110 km per uur. Maar net zoals in België rijdt iedereen 5 à 10 km per uur te snel.

Canada

De tweede stop op onze reis is Vancouver en daarom hebben we vanmiddag met onze huurwagen de grens tussen de VS en Canada overgestoken. Net zoals bij het binnenkomen in de VS, duurt het hier een tijdje voor je de douane bent gepasseerd, maar gelukkig klopt het cliché en zijn de Canadezen bijzonder vriendelijk. We zijn dus vlot aangekomen in Vancouver.

Space Needle

De bekendste bezienswaardigheid in Seattle is de Space Needle, een monument van bijna 200 meter hoog dat er zo'n beetje uitziet als een vliegende schotel op een driepoot. Je vindt hem op alle postkaartjes, petjes en t-shirts van Seattle en je zou hem dus het Atomium of de Eiffeltoren van Seattle kunnen noemen.

De gelijkenissen met deze monumenten gaan verder: zo werd ook de Space Needle speciaal gebouwd voor een Wereldtentoonstelling, meer bepaald die van 1962. De Space Needle heeft ook een observatiedek waar we genoten van een prachtig uitzicht over de hele stad. Daarnaast is er ook nog een speciale attractie: een restaurant dat ronddraait op 150 meter hoogte. Niet echt iets voor mensen met een zwakke maag.

Seattle

Seattle ligt op meer dan 5 uur vliegen van New York, en de steden zijn dan ook totaal verschillend. We logeren hier in The Corner House, een leuke B&B in de buurt Capitol Hill, en zoals je op de foto ziet, is het hier veel groener en vooral rustiger dan in Manhattan. Nochtans is het maar een korte busrit (minder dan 10 minuten) naar het centrum.

De Seattleites zijn ook duidelijk een heel ander volkje dan de New Yorkers: veel meer laid back en ook vriendelijker. Zo waren we vanochtend bijvoorbeeld op zoek naar een boekenwinkel en vroegen we de weg aan een vrouw bij een bushalte. Toen haar bus aankwam, bleef ze ons de weg toch uitleggen en zei ze dat ze wel de volgende bus zou nemen. Zoiets zou je in New York -- of in België -- niet snel meemaken.

Celebrity watch: Tyra Banks

Omdat we nog wat meer van de VS wilden zien voor onze terugkeer naar België, hebben we vandaag het vliegtuig genomen naar Seattle, onze eerste halte. Maar we sloten ons verblijf in New York in stijl af: met een celebrity-spotting op de luchthaven. De vlucht van Tyra Banks naar Miami vertrok immers ongeveer tegelijk met de onze.

Tyra Banks is een voormalig supermodel die momenteel America's Next Top Model presenteert en ook haar eigen talkshow heeft. Ze is echt een grote ster in de VS en wordt al genoemd als troonopvolgster van Oprah Winfrey. Ook in het echt is Tyra trouwens een bijzonder mooie vrouw.

New York Yankees

We waren vorige maand al naar een baseballwedstrijd van de Mets gaan kijken, maar de legendarische Yankees hadden we nog niet zien spelen -- al waren we wel al naar hun stadion geweest. Vandaag speelden ze tegen de Baltimore Orioles; jammer genoeg verloren ze met 12-2.

Ook deze keer viel het ons op hoe gezinsvriendelijk baseballwedstrijden wel zijn -- net als andere sportwedstrijden hier trouwens. Er zitten veel gezinnen met kinderen in het stadion, en er is natuurlijk ook randentertainment voorzien. Een bijzondere traditie in baseball is het liedje "Take Me Out to the Ball Game", een eenvoudig deuntje dat door het hele stadion wordt meegezongen op een vast punt in elke baseballwedstrijd.

Vandaag was er ook wel een minder kindvriendelijk incident. Een van de Yankees gooide een bal gevaarlijk dicht naar het hoofd van een Oriole. Die werd boos en er dreigde een gevecht uit te breken, waarbij alle spelers van de bank op het veld stormden. Met de hulp van de scheidsrechters werd dat gelukkig nog net afgewend.

Bowery Hotel

Zoals we al eerder schreven, was Manhattan vroeger een echt industrieel centrum, vol fabrieken die ondertussen tot lofts zijn omgevormd. Het Bowery Hotel (foto) lijkt daar een goed voorbeeld van te zijn, maar niets is minder waar: het gebouw werd enkele jaren geleden neergezet in deze neo-industriële stijl.

Niet authentiek dus, maar het blijft een mooi gebouw. Een bijzonder mooi aspect is hoe er een oplossing werd gevonden voor de hoek, die niet recht is. Het is niet eenvoudig te zien op de foto, maar het brede, lage stuk aan de rechterkant staat schuin tegenover de rest van het gebouw. Zo zijn er binnen geen vervelende scherpe hoeken (nemen we aan) en wordt bovendien de strakke industriële stijl wat gebroken.

Waar? Op de hoek van 3rd St en de Bowery, niet ver van bij ons.

One Fifth Avenue

Iedereen kent wel het beroemde beeld van de skyline van New York, maar eigenlijk staan er niet zoveel wolkenkrabbers buiten het Financial District, waar het WTC stond, en Midtown, waar onder andere het Empire State Building en de Hearst Tower staan. In de meeste andere buurten zijn de meeste gebouwen 'maar' ergens tussen de vijf en vijftien verdiepingen hoog.

Daardoor springen de zeldzame wolkenkrabbers er natuurlijk veel meer uit. In onze buurt staat bijvoorbeeld One Fifth Avenue, een appartementsgebouw van een kleine dertig verdiepingen. Wij vinden het een van de mooiste gebouwen in New York en zijn dus blij dat er nauwelijks andere gebouwen ons uitzicht erop belemmeren.

One Fifth Avenue -- het adres is ook de naam van het gebouw -- werd opgetrokken in de late jaren 1920, in de art déco-stijl die je ook ziet in het Empire State Building, het Rockefeller Center en de Boerentoren in Antwerpen. One Fifth Avenue is bijzonder elegant door de piramide-achtige versmalling naar de top, maar dat was geen architecturale keuze: het werd vereist door de bouwverordeningen van die tijd om genoeg zonlicht in de straten te laten vallen.

Waar? Op de hoek van 8th St en 5th Ave, vlakbij Washington Square Park.

Los Campesinos!

In de eerste post op onze blog schreven we over Los Campesinos!, toen een nieuw groepje dat we net hadden ontdekt. Ondertussen, 9 maanden later, hebben Los Campesinos! hun eerste plaat uitgebracht en traden ze vandaag op in de Music Hall of Williamsburg in Brooklyn.

Wij waren er natuurlijk bij, benieuwd naar hoe ze er in het echt zouden uitzien. Jong, was het juiste antwoord. Wij schatten de Campesinos! alle zeven ergens tussen 18 en 21 jaar oud. Toch wel een avontuur, bedachten we, om op zo'n jonge leeftijd al op tournee te gaan door de VS. En zo is de cirkel bijna helemaal rond: wij moeten bijna weer vertrekken uit New York, maar er komt altijd wel een nieuwe lichting jongeren aan. Het is Los Campesinos! van harte gegund.

Commencement

Vandaag hadden we onze commencement, de afstudeerceremonie voor alle NYU-studenten. Omdat we met zovelen waren, had de universiteit Yankee Stadium afgehuurd voor de festiviteiten. Het stadion met meer dan 50,000 plaatsen zat niet vol, maar er waren toch verschillende duizenden studenten en een veelvoud daarvan aan familie en vrienden.

De ceremonie was heel Amerikaans, met veel toeters en bellen. Zo was er een fanfare van doedelzakspelers, het volkslied werd gezongen door enkele studenten van de kunstschool, en er was een parade van proffen. Het leukste was natuurlijk de toga met een hoedje zoals Adhemar uit Nero. Elke faculteit heeft zijn eigen ontwerp, zodat je meteen kan herkennen wie waar thuishoort. En het moet gezegd, de onze waren bijzonder stijlvol. Zoals je op de foto kan zien, waren de rechtentoga's volledig paars, afgezet met zwart fluweel, met ook nog een soort van cape van paars fluweel. Bovendien waren onze hoedjes achthoekig, in plaats van de gewone vierkante die je op tv ziet. De kandidatuurstudenten vielen op door hun gewone effen paarse toga's zonder cape. Het enige nadeel aan onze flashy toga's was dat het veel te warm was in het stadion. De zon werd aangetrokken door al dat zwart fluweel, en nu lopen we dus rond met een verbrand gezicht en verbrande handen. Maar je moet er natuurlijk iets voor over hebben om de stijlvolste te zijn.

Verder was de ceremonie best wel interessant, met een aantal leuke speeches. Maar het was vooral een van de eredoctoraten die onze aandacht trok: Michael J. Fox werd in de bloemetjes gezet door de kunstafdeling, niet alleen omwille van zijn carrière als acteur, maar vooral omwille van al zijn inspanningen rond de ziekte van Parkinson. Hij werd dan ook beloond met heel wat applaus van de studenten.

Commencement

Gisteren hadden we ons laatste examen, morgenochtend volgt al onze proclamatie. Nu ja: eigenlijk is het morgen maar onze eerste proclamatie of commencement, een ceremonie voor alle 5,000 studenten die afstuderen van NYU. Volgende week volgt dan de convocation, alleen voor de rechtenstudenten.

Commencement is een heel evenement hier in the Village. De meeste Amerikaanse studenten laten hun ouders overkomen, en voor hen wordt een heuse kermis georganiseerd in de buurt. Ook de rest van de stad doet mee: het Empire State Building wordt voor de gelegenheid verlicht in het paars, de officiële kleur van NYU.

(foto van hier)

Chelsea Modern

De Hearst Tower is een prachtige nieuwe wolkenkrabber, maar de grote meerderheid van de ontelbare bouwwerven in New York zijn wat bescheidener. Je ziet vooral veel gebouwen van een tien à twintig verdiepingen met condos, kleine appartementen. Dat zijn bijna altijd lelijke blokken, die zo goedkoop en snel mogelijk op de markt worden gezet.

Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen. Op de foto zie je het Chelsea Modern, in de buurt van de High Line. Het is nog niet af (misschien nu al wel, de foto is een paar maanden oud), maar je kunt al vrij goed zien hoe de gevel verschillende hoeken maakt en op die manier minder strak lijkt dan de gemiddelde constructie in glas en beton. Wij steunen natuurlijk van harte deze creatievere stijl van appartementen, en hopen dat de Chelsea Modern nog navolging krijgt.

Waar? 447 W 18th St, tussen 9th en 10 Ave.

Hearst Tower

New York telt al lang niet meer de hoogste wolkenkrabbers ter wereld -- die staan nu in Taipei, Dubai en andere moderne grootsteden. Maar sommige van de mooiste staan hier in onze achtertuin.

Bewijsstuk 1: de Hearst Tower. Het is moeilijk op een foto te vatten, maar deze bizarre constructie vol driehoeken en met afgebeten hoeken, is neergepoot op een oud gebouw, waar alleen de muren nog van rechtstaan. De Hearst Tower geeft zo een duidelijke New Yorkse boodschap af: het verleden wordt enigszins bewaard en zelfs geëerd, maar als het erop aankomt landen de ruimtewezens gewoon op je dak.

Waar? Op de hoek van 57th St en 8th Ave, in de buurt van Times Square.

Gas Tax Holiday

Officieel heet het nog geen recessie, maar het gaat bijzonder slecht met de Amerikaanse economie. Voor ons is het natuurlijk een meevaller dat de dollar zo zwak staat, maar veel mensen hier hebben het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Er is dan ook veel druk op de politici, en met name op de presidentskandidaten, om iets te doen voor de middenklasse.

Maar wat is "iets"? Enkele maanden geleden werd er al beslist om een stimulus check van $600 te sturen naar alle gezinnen met een jaarinkomen van minder dan $75,000. De meeste economen vonden dit een vreselijk idee: voor de mensen die het nodig hebben, is $600 een druppel op een hete plaat, maar het totaalbedrag kostte wel veel in de zwaar geteisterde begroting.

John McCain lanceerde een paar weken geleden een nieuw ideetje: laat ons de accijnzen op benzine afschaffen voor de zomer, een gas tax holiday. Hillary Clinton sprong meteen op het idee, maar Barack Obama verzette zich ertegen. De gas tax bedraagt immers maar 18.4 cent per gallon, of ongeveer 5 cent per liter. Een gemiddeld gezin zou op die manier maar $30 besparen over de hele zomer. Bovendien zouden de oliebedrijven waarschijnlijk de benzineprijzen verhogen, zodat de besparing nog kleiner zou worden, en dan zwijgen we nog over de effecten van extra benzineverbruik op de klimaatverandering.

Alle experts spraken zich uit tegen de gas tax holiday, en wij zijn het daar volledig mee eens. We waren zelfs verbaasd dat zo'n voorstel ooit op tafel is gelegd. De benzineprijzen zijn inderdaad enorm gestegen, maar in vergelijking met Europa is de benzine hier nog altijd supergoedkoop (met excuses voor de woordspeling): rond de $3.50 voor een gallon, of ongeveer 60 eurocent per liter. Rijden moet dus niet te veel kosten, zolang je geen enorme SUV hebt natuurlijk.

Tax treaties

Ons examen Tax Treaties (over internationale belastingsverdragen) vandaag is goed gegaan. Aanvankelijk waren we nogal bang voor dit vak, omdat wij eigenlijk nauwelijks iets kennen van fiscaal recht. Het was dus niet gemakkelijk voor ons om lessen te kunnen volgen, en bovendien waren de andere studenten allemaal fiscalisten. Maar uiteindelijk is het toch nog bijzonder goed gaan. Het enige probleem was het tijdsgebrek, maar dat is typisch voor Amerikaanse examens. Het is hier allemaal open boek, maar de proffen maken hun examens zo lang dat je toch niet de tijd hebt om erin te kijken-- bij vele vakken is het examen zelfs zo opgesteld dat je het nooit kunt afkrijgen binnen de gegeven tijd. Omdat de punten worden gegeven op een curve, gaat het er gewoon om dat je minstens evenveel opgelost krijgt als de andere studenten.

Het volgende examen is Trusts and Estates. Dat is een flexible timed take-home examen: je mag het examen eender wanneer maken tijdens de examenperiode. Je kan het examen thuis downloaden, en je moet je antwoorden dan binnen de 3 uur weer opladen. Wij vinden dit een beetje een vreemd systeem, want het veronderstelt toch veel vertrouwen in de studenten. Maar blijkbaar spelen de Amerikaanse studenten het spel allemaal fair. Wij stellen ons voor dat er in Leuven toch meer misbruiken zouden voorkomen.

On a Curve

Ons eerste examen is vrij goed verlopen vandaag. Het was behoorlijk moeilijk, maar gelukkig vonden de andere studenten dat ook. Gelukkig, want ze geven hier punten op een curve. Hoe slechter onze collega's het doen, hoe beter voor ons dus.

Een van onze proffen vertelde in de laatste les een grapje dat het principe van grading on a curve goed uitlegt:
Twee rechtenstudenten wandelen in het bos, waar een boze beer op hen komt afgelopen. Student #1 panikeert, maar Student #2 haalt rustig sportschoenen uit zijn rugzak en begint die vast te knopen.
Student #1: Wat doe je nu? Je kan de beer niet voor blijven met sportschoenen!
Student #2: Misschien niet, maar ik moet niet sneller zijn dan de beer...

Examens

Het academiejaar zit er hier bijna op: op 22 21 mei hebben we al onze proclamatie. Maar eerst zijn er natuurlijk nog examens. Maandag hebben we al ons eerste: Behavioral Law and Economics. We hadden opnieuw amper een blokperiode, want dinsdag hadden we pas onze laatste les. Gelukkig zijn het allemaal openboekexamens, zodat er geen van buiten leren aan te pas moest komen. Het zal een korte, maar intensieve examenperiode worden voor ons, met 4 examens op 8 dagen. Maar daarna staat er ons gelukkig nog een lange vakantie te wachten.

Miley Cyrus

Het schandaal van de week gaat deze keer over Miley Cyrus. Zij is, voorzover wij weten, nog niet bekend in België, maar hier is ze een echte superster. Haar programma, Hannah Montana, over een schoolmeisje dat een een dubbelleven leidt als popster, ontketende hier een ware rage onder de tweens (kinderen tussen 8 en 12 jaar oud), en overal waar je kijkt zie je wel merchandise van Hannah Montana.

Hoewel Miley nog maar 15 jaar is, staan de paparazzi ook al een poosje ongeduldig te wachten tot ze haar kunnen betrappen op een of andere uitschuiver: drank, drugs, jongens, tienerzwangerschap, enzovoort. Ze zijn kortom op zoek naar de volgende Britney waarmee ze hun tijdschriften kunnen verkopen. En toen Miley deze week poseerde in een min of meer uitdagende pose voor het tijdschrift Vanity Fair (foto), gingen de media dan natuurlijk ook meteen uit de bol. Het arme meisje heeft zich intussen al uitgebreid moeten excuseren tegenover heel Amerika voor het slechte voorbeeld dat ze heeft gesteld voor haar jonge fans. Wij zien nochtans enkel een mooie, artistieke en toch zeer kuise foto, genomen door de beroemde fotografe Annie Leibovitz, die ondermeer bekend is voor haar foto van de zwangere Demi Moore.

We Are Family

Sterk hoeveel goede muziek er in België wordt gemaakt. In mijn eigen familie zelfs. Gisteren zetten we hier een demo op van mijn ene broer, vandaag eentje van de andere: Old Dreams, Goods Dreams van Sonorous.

Op vraag van Adriaan wel een disclaimer: dit is een opname van de eerste repetitie van dit liedje; het is nog volledig in ontwikkeling. Voor ons klinkt het in elk geval bijzonder goed, en ook nu kan je ons e-mailen voor meer informatie.