Halloween

Happy Halloween! Behalve met uitgebreide versieringen in winkels en restaurants, vieren Amerikanen Halloween natuurlijk ook door zich te verkleden. Kinderen gaan van deur tot deur om snoep vragen door "trick or treat" te roepen, en volwassenen gaan naar een verkleed feestje of naar de grote parade in the Village.

De hele dag, maar vooral 's avonds, zie je heel veel verklede mensen over straat lopen. Sommigen hebben gewoon een hoed of een masker op, maar veel mensen hebben duidelijk veel tijd en moeite in hun kostuum gestoken.

Een aantal populaire kostuums voor mannen zijn zombies, de duivel, Fred Flintstone en verschillende superhelden. Voor vrouwen: sexy verpleegster, sexy politieagente, sexy vlinder, sexy Playboy-bunny en diverse andere sexy outfits. Maar er waren ook originelere ideeën; zo zagen we Maverick en Goose (Tom Cruise en zijn copiloot) uit Top Gun, Mario en Luigi van de Nintendo-spelletjes, gevangenen uit Guantànamo (inclusief verwondingen), pooiers en één exhibitionist.

Gummilaarzen

Wanneer het in New York regent, regent het meestal meteen heel hard. Maar niet getreurd, de New Yorkers hebben hiervoor de ideale oplossing bedacht: zodra er enkele druppels vallen, ruilen alle vrouwen hun flip-flops in voor trendy gummilaarzen, in alle mogelijke modellen en motieven.

Herfst

Hoewel het even leek alsof er geen einde zou komen aan het mooie weer -- vorige week was het hier nog 26 graden -- is de herfst intussen toch gearriveerd. Zoals we vanochtend aan den lijve mochten ondervinden, zijn de temperaturen heel snel drastisch gedaald. Gelukkig heeft dit weer ook een positieve kant: Central Park is momenteel op zijn mooist en ideaal voor een ochtendlijke wandeling. Bovendien levert het ook mooie plaatjes op.

The Met

Het Metro- politan Museum of Art, of korter The Met, heeft een van de meest indruk- wekkende kunstcollecties van de wereld. Het enorme gebouw midden in Central Park huisvest hoogtepunten van het oude Egypte tot de Pop Art, met zowat alles ertussenin. Het trekt dan ook massa's bezoekers, waaronder vandaag ook ons.

Onze eerste indruk: overweldigd. Er staan en hangen zo veel, zo mooie werken dat het onmogelijk is om alles op één bezoek te bekijken; gelukkig hebben we nog tijd genoeg voor een tweede bezoek. We beslisten dan ook om ons vandaag te concentreren op de tijdelijke tentoonstelling over de Nederlandse Gouden Eeuw.

Tweede indruk: in een zaal waar een stuk of twintig topwerken hangen, halen zelfs niet-kenners als wij er onmiddellijk de werken van de allergrootsten uit. Er kunnen bijvoorbeeld tien schitterende portretten naast elkaar hangen, maar je oog valt toch direct op dat van Rembrandt -- niet omdat het schilderij zelf zo bekend is, maar omdat er een speciaal soort aantrekkingskracht van uitgaat.

Onze favoriet: Vrouw met waterkan van Vermeer. Dit schilderij is zo perfect dat je denkt in dezelfde kamer te staan. Alle details, van het licht op de waterkan tot het breiwerk op het tafelkleed, zijn realistischer dan eender welke foto zou kunnen zijn.

In de categorie "Die gekke Amerikanen toch!": de tempel van Dendur (foto rechts). Het is, of beter was, een authentieke Egyptische tempel die in 1965 werd afge- broken, op de boot gezet en steen voor steen herop- gebouwd in New York. Nu goed: het was wel een cadeau van de Egyptische regering, dus de Amerikanen hebben tenminste niets geplunderd of zo. En wellicht vonden ze in Egypte dat ze toch al genoeg tempels hadden staan.

Potato/potato: Bancontact

(Onder het motto "You say po-tee-to, I say po-ta-to": kleine verschillen tussen Europa en de VS)

Geld afhalen gebeurt in de VS op een iets andere manier dan in België. Om te beginnen kennen ze hier geen Bancontact-automaten zoals in Europa. Je vindt wel automaten in heel wat winkels, maar daar moet je betalen om geld af te halen. Gratis geld vind je alleen in de kantoren van je eigen bank.

De automaten zelf (zie foto) werken ook anders: in plaats van je kaart te laten inslikken en op het einde terug te krijgen, moet je ze gewoon "dippen" -- snel insteken en er meteen weer uithalen. Dat heeft alvast als voordeel dat je nooit je bankkaart kunt vergeten.

Nog een bijzonderheid is dat de betaalterminals in de winkels niet afgedekt zijn. Terwijl je met je rechterhand typt, moet je die met je linkerhand afschermen om je code geheim te houden.

Apotheek

Door het wisselende weer, en vooral door de Amerikaanse reactie daarop -- volle kracht airco bij 21°, volle kracht verwarming bij 19° -- heb ik een lichte verkoudheid opgelopen. Geen probleem, we moesten gewoon naar de apotheker voor wat hoestsiroop.

Maar in New York zijn er geen apothekers -- of toch geen apothekers zoals in België. Een pharmacy is hier een soort kruising tussen een apotheker en een Kruidvat. Je vindt er dus shampoo, schoonheidsproducten, snacks, enzovoort, en ook een aantal rekken vol geneesmiddelen.

Het maakt natuurlijk weinig verschil of je een flesje hoestsiroop in je karretje legt of aan de apotheker vraagt, maar we schrokken toch even. Als je gewend bent dat iemand je vertelt om drie lepels per dag in te nemen, geeft een eenvoudige bijsluiter toch wat minder vertrouwen.

Nieuw!

Op algemeen verzoek* hebben we onder de agenda nu ook een lijst met muzikale aanbevelingen geplaatst, met de recentste goede platen die we hier hebben gekocht. Waar mogelijk zullen we rechtstreeks linken naar hun MySpace of een andere website waar je kan voorbeluisteren.

*Onder "algemeen verzoek" verstaan we minstens één verzoek en een gebrek aan verzoeken tot het tegendeel.

Bloementaxi's

Zoals we al eerder meldden, zien de straten van Manhattan geel van de yellow cabs. Die kleur werd door John Hertz -- ja, die van de huurwagens -- gekozen, nadat uit een studie was gebleken dat geel de meest zichtbare kleur was vanop grote afstanden.

De laatste tijd rijden er ook enkele variaties rond. Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de taxi, hebben veel chauffeurs de motorkap van hun taxi bekleed met felgekleurde tekeningen van bloemen, handgeschilderd door kinderen uit publieke scholen en ziekenhuizen.

Dit unieke spektakel duurt nog maar tot december, daarna is het opnieuw aan het saaie geel van meneer Hertz. Bezoekers kunnen zich dus maar beter haasten.

Hersenhelften

Gebruik je vooral de linkse of de rechtse hersenhelft? Test het zelf met deze tekening.

In tegenstelling tot de verwachtingen, kwam ik uit op de rechtse hersenhelft. Ellen ook, maar zij kan ondertussen vlot wisselen tussen de beide richtingen. Ik ben dus een hopeloos intuïtieve denker.

Oliver Sipple

In het vak Protection of Personality hebben we het over laster en eerroof, privacy en andere inbreuken op het privéleven. De rechtszaken die we daar bestuderen, komen vaak voort uit krantenartikels over bekende mensen of grote gebeurtenissen, waardoor we meteen een mooi overzicht krijgen van de Amerikaanse geschiedenis van de laatste 50 jaar.

Zo kan je de rechtszaken volgen van de de heksenjacht op communisten en de opkomst van de burgerrechtenbeweging van Martin Luther King, over de moord op Robert Kennedy en het Watergate-schandaal, tot de AIDS-epidemie en recent de opkomst van het internet.

Een goed voorbeeld is Sipple v. Chronicle Publishing Co. Oliver Sipple, een gewone burger, verijdelde in de jaren 70 een moordaanslag op de toenmalige president Gerald Ford in San Francisco. De San Francisco Chronicle schreef een artikel over Sipple, waarin werd vermeld dat hij homo was. Hoewel dit waar was, eiste Sipple een schadevergoeding: zijn ouders wisten immers niets over zijn geaardheid en weigerden sindsdien alle contact.

Maar in de jaren 70 werd het groeiende bewustzijn van de homogemeenschap ook een politiek thema, en zo werd de geaardheid van Sipple een staatszaak. Hij werd immers opgehouden als een voorbeeld van een stoere, mannelijke homo die niet aan de clichés beantwoordde. Bovendien werd president Ford beschuldigd van homofobie, omdat hij Sipple niet had bedankt voor zijn redding.

Uiteindelijk werd Sipple wel officieel bedankt, maar kreeg hij geen schadevergoeding van de krant. In elk geval blijft zijn zaak een merkwaardig kruispunt van twee stukken Amerikaanse geschiedenis.

Celebrity watch: Stephen Colbert

Deze avond hebben we onze tweede celebrity gespot: Stephen Colbert. Colbert presenteert een populaire komische laatavondshow in de VS, The Colbert Report, een spin-off van The Daily Show, waarin hij een ultra-conservatief, patriotistisch typetje speelt. Deze week is zijn boek, I Am America (And So Can You!), verschenen en Colbert kwam promotie voeren in de Apple Store in Soho.

Na zijn praatje stonden wij zorgvuldig opgesteld aan de achteruitgang om deze paparazzifoto te nemen. Missie geslaagd, vinden wij zelf.

Hier vind je gratis video's van The Colbert Report.

Chinatown

Ondertussen hebben we al redelijk wat rondgewandeld in Chinatown. In die niet al te grote buurt wonen ongeveer 150,000 mensen van Aziatische afkomst -- naast Chinezen ook Vietnamezen, Birmezen en Filipino's. In tegenstelling tot Little Italy, is Chinatown echt nog een authentieke buurt en niet alleen een toeristische attractie, en dat merk je duidelijk in het straatbeeld.

De brandweerwagen links is bijvoorbeeld versierd met een typisch Chinese draak, en het korps heet "Chinese Dragonfighters". De brandweermannen (niet op de foto) waren ook overduidelijk van Aziatische afkomst.

Maar het authentieke karakter van Chinatown gaat veel verder dan een vage trots op hun herkomst. Je vindt er bijvoorbeeld exotische vruchten die totaal onbekend zijn in het Westen, en ziet meer Chinese dan Engelse opschriften in winkels -- vaak wordt Engels zelfs helemaal weggelaten. Kortom, je waant je eerder in een Chinese stad met enkele faciliteiten voor Engelstaligen dan omgekeerd.

Hiernaast zie je bijvoorbeeld een typische straathoek in Chinatown. De winkel op de hoek heeft een eentalig Chinees opschrift, de lantaarnpaal heeft een Chinees afdakje en de straatnaam wordt vermeld in het Engels en het Chinees. Ter vergelijking: stel je voor dat straatborden in Brussel of Antwerpen Arabische opschriften zouden hebben.

Is Chinatown dan een soort getto? Die term zal je zeker nooit horen gebruiken in New York, iedereen heeft het over een "etnische buurt". Daarmee wordt duidelijk dat vreemde culturen hier eerder als een verrijking dan als een noodzakelijk kwaad worden gezien.

Potato/potato: gsm

(Onder het motto "You say po-tee-to, I say po-ta-to": kleine verschillen tussen Europa en de VS)

Omdat de meeste Belgische gsm's niet bruikbaar zijn in de VS (iets met de frequentie), hebben we ons onlangs Amerikaanse gsm's aangeschaft. We merkten onmiddellijk op dat het hier enorm goedkoop was om te bellen: ongeveer half zo duur als in België.

Jammer genoeg bleek al snel dat je hier niet alleen moet betalen om te bellen, maar ook om opgebeld te worden, en zelfs om sms'jes te ontvangen. Dikke afzetterij dus.

Multi-Ethnic Eating Tour

Een van onze favoriete bezigheden hier is het ontdekken van de vele buurten die Manhattan rijk is. Doorgaans proberen we met onze reisgids zo veel mogelijk zelf onze wandelroutes uit te stippelen, maar soms is het handig -- en leerrijk -- om een gegidste tour te volgen.

De rondleiding die we afgelopen zondag volgden, is zeker een aanrader voor al onze toekomstige bezoekers: de Multi-Ethnic Eating Tour georganiseerd door Big Onion Walking Tours. Twee uur lang wandelden we doorheen de Joodse Lower East Side, Chinatown (foto boven) en Little Italy, terwijl we tussendoor allerlei lokale specialiteiten te proeven kregen van onze gids. Een aantal van onze favoriete hapjes waren gefrituurde Mangu uit de Dominicaanse Republiek (dit is een kruising tussen een aardappel en een banaan), Halva (een zoet dessertje uit het Middellandse-Zeegebied), allerlei Chinese snoepjes, en ook heerlijke, artisanaal gepekelde augurken van The Pickle Guys (foto rechts).

Columbus Day

Vandaag was het Columbus Day in Amerika. Op de 2e maandag van oktober herdenken de Amerikanen de verjaardag van de komst van Columbus naar Amerika op 12 oktober 1492. Jammer genoeg betekende deze feestdag geen vrijaf voor ons -- noch voor de modale Amerikaan. Doorgaans sluiten namelijk enkel overheidsinstellingen, en ook een aantal banken, de deuren met Columbus Day.

In New York wordt deze dag gevierd met een grote parade op 5th Avenue. Toch is deze feestdag niet zonder enige controverse. Zo hoorden we Jon Stewart zeggen in The Daily Show: "Sommigen zien het als de viering van de ontdekking van Amerika, anderen zien het als het begin van een 500-jarige genocidale campagne."

Nog een weetje: de 2e maandag van oktober is ook de dag waarop de Canadezen hun Thanksgiving vieren.

The Arcade Fire

The Arcade Fire was gisteren de hoofdact van een minifestival met Wild Light, Blonde Redhead, Les Savy Fav en LCD Soundsystem. Ongeveer 25,000 fans zakten af naar Randall's Island, een klein eilandje in de East River.

LCD Soundsystem kenden we op voorhand niet zo goed, maar ze hebben ons erg aangenaam verrast: hun muziek was niet alleen dansbaar, maar ze maakten ook goed gebruik van de traditionele rockinstrumenten. Luister zelf op hun website.

The Arcade Fire zelf was naar goede gewoonte enorm passioneel op het podium; ze speelden alsof het hun allerlaatste concert was. Ze kondigden dan ook aan dat ze de komende jaren niet meer in New York zouden optreden, maar dat zal in elk geval niet aan het superenthousiaste publiek liggen (zie bijvoorbeeld deze video).


The Arcade Fire -- Rebellion (Lies)

Celebrity watch: Adam Goldberg

Gisteren hebben we onze eerste celebrity gespot in New York: Adam Goldberg. De meesten zullen hem wellicht herkennen als de gekke roommate van Chandler in Friends ("The One Where Eddie Moves In"), of nog, als Pvt. Stanley Mellish uit Saving Private Ryan.

Taxi's

Het straatbeeld in Manhattan wordt gedomineerd door de alomtegenwoordige gele taxi's. Omdat een taxirit hier een pak goedkoper is dan in Brussel, vormt het vaak ook een goed alternatief voor het openbaar vervoer.

Alleen rond het spitsuur (tussen 16u30-17u30) is het ironisch genoeg bijzonder moeilijk om een taxi te vinden. Om 17u vindt immers de verandering in shifts plaats en laat de dagploeg hun auto's achter voor de nachtploeg -- onder andere op het kruispunt van Broadway en Houston Street (zie foto). Vanaf 16u30 haasten alle taxi's zich dus naar hun garage, want als ze te laat zijn krijgen ze een boete. De reden voor dit vaste uur is dat alle chauffeurs shifts van 12 uur doen. Om genoeg taxi's op straat te hebben tijdens alle uren van de dag, moeten er ook genoeg chauffeurs de nachtdienst willen doen. De oplossing die werd bedacht, was om de spitsuren te verdelen: door te wisselen om 17u krijgt de nachtploeg de avondspits en de dagploeg de ochtendspits.

Een logischere oplossing zou uiteraard zijn om de shift te veranderen om pakweg 15u. Op die manier is de ochtend- en avondspits ook eerlijk verdeeld, en dit zonder Manhattan taxi-loos te maken op het drukste uur van de dag. Maar dit levert dan weer protest op van de dagploeg, die nu al veel vroeger moeten opstaan dan ze zouden willen.

Nog een weetje voor toekomstige bezoekers: ook bij regenweer is het onmogelijk om een taxi te vinden. Neem dus zeker een paraplu mee ...

Vrijheid van meningsuiting

Aan NYU volgen de buitenlandse studenten geen apart programma, maar zitten we gewoon tussen de Amerikanen in hun lessen. In sommige vakken zijn wij zowat de enige buitenlanders, in andere zitten er zelfs meer Europeanen dan Amerikanen. Constitutional Law (Staatsrecht) is zo'n vak, en vaak levert die combinatie interessante discussies op onder de studenten.

Vandaag hadden we het bijvoorbeeld over de vrijheid van meningsuiting. Die wordt in de VS heel sterk beschermd door de rechtbanken; een verbod op negationistische of racistische uitspraken is hier bijvoorbeeld ondenkbaar. De Amerikaanse studenten vinden dat allemaal vanzelfsprekend, terwijl de meeste Europeanen vonden dat sommige meningen niet waardevol genoeg zijn om te beschermen. Dat kan natuurlijk ook met de respectievelijke geschiedenis te maken hebben: in Europa kon Hitler onder andere de macht grijpen door een te uitgebreide vrijheid van meningsuiting, terwijl in de VS de slavernij en segregatie veel te lang heeft geduurd omdat de zwarten hun mening niet mochten uiten.

The Twilight Sad

Voor muziekliefhebbers zoals wij is New York een schitterende plaats om te wonen, zeker nu het de laatste jaren opnieuw dé hoofdstad van de rockmuziek is geworden. Dat betekent onder andere dat elke groep op elke tournee langs New York komt, ook minder bekende groepen die maar een paar concerten spelen in Amerika.

Zo zagen we gisteren The Twilight Sad in de Music Hall of Williamsburg, een zaaltje voor ongeveer honderd man. The Twilight Sad waren voor een vijftal optredens van Schotland naar de VS getrokken, en ze waren er duidelijk van onder de indruk dat ze in New York werden verwelkomd -- het gevoel dat "If you can make it there, you'll make it anywhere".

The Twilight Sad op MySpace