Class Gift

NYU is voor rechten echt een topuniversiteit. Naast de enorme bibliotheek en de comfortabele lokalen, merken we dat vooral aan de kwaliteit van onze proffen. Twee daarvan schreven letterlijk hét handboek in hun vakgebied, en ook de meeste anderen staan aan de top van hun specialiteit.

Zulk kwaliteitsonderwijs kost natuurlijk veel geld, en ons inschrijvingsgeld was dan ook behoorlijk hoog. Maar ondanks dat inschrijvingsgeld, en overheidssteun, heeft NYU nog altijd meer geld nodig. Daarom rekent het, zoals alle Amerikaanse universiteiten, op giften van alumni. We kregen dan ook al talloze e-mails met verzoeken om deel te nemen aan de "Class Gift". Inderdaad, nog voor we afstuderen kunnen we het alumnifonds al spijzen met $20.08 (minimum), $500 (beter) of $2,000 (om je naam voor drie jaar te laten graveren in de muur).

Het leek ons een beetje voorbarig om zo snel al geld te geven aan NYU -- we hebben op dit moment eigenlijk niet eens geld -- maar blijkbaar is het voor Amerikanen normaal om je oude universiteit financieel te steunen. Er zijn natuurlijk wat voordelen aan verbonden, zoals toegang tot de bibliotheek en diverse kortingen, maar de belangrijkste motivatie is misschien wel de legacy admission. Dat houdt in dat kinderen van alumni -- vooral dan van vrijgevige alumni -- aan minder strenge eisen moeten voldoen om toegelaten te worden. Dit is trouwens hoe George W. Bush in Yale is binnengeraakt.

Omdat wij voorlopig nog geen kinderen hebben die naar NYU zouden willen gaan, dachten we de kat nog wat uit de boom te kijken. Maar we zijn aan het twijfelen geslagen sinds het universiteitsblad een artikel schreef met als titel "Our Alumni Giving Rate Is Pitiful, and You Should Be Ashamed" (blz. 2 in deze pdf). Misschien hebben ze het geld harder nodig dan we dachten.