Barack Obama

Het "Hope" icoontje in onze linkerkolom is een bescheiden steunbetuiging aan de campagne van Barack Obama om president van de VS te worden. Als we mogen afgaan op de reacties die we daarop krijgen, wordt de keuze voor Obama in België nogal raar gevonden. We horen dat veel mensen Hillary Clinton verkiezen, en Obama maar onervaren en inhoudelijk zwak vinden. Dat is helemaal niet waar, dus we vonden het tijd om duidelijk te maken waarom wij, als we mochten stemmen, voor Obama zouden kiezen.

In de eerste plaats heeft Obama een goed oog voor buitenlands beleid. Toen president Bush in 2002-2003 de VS naar de oorlog in Irak leidde, stapte zo goed als iedereen daarin mee. De meeste senatoren, waaronder ook Hillary Clinton en John McCain, stemden voor de oorlog, en de anti-oorlogsbeweging was marginaal in de VS. Obama was in 2002 een lokale politicus met nationale ambities, dus het zou ideaal geweest zijn voor zijn carrière om de oorlog te steunen. Hij zag echter al onmiddellijk in waarom een oorlog in Irak een dom idee zou zijn, en sprak er zich sterk tegen uit, om alle juiste redenen -- hier het bewijs.

Een ander actueel thema over buitenlands beleid draait rond onderhandelingen met vijandige landen. President Bush weigert om te praten met president Ahmadinejad van Iran, Castro van Cuba of Chavez van Venezuela. Barack Obama maakte duidelijk dat hij als president zou praten met iedereen, ook met die minder frisse leiders. Het politieke establishment, met inbegrip van John McCain en Hillary Clinton, viel hem daarvoor direct aan: de vijanden zouden zich eerst vriendelijker moeten opstellen vooraleer een president ermee zou mogen praten. Maar Obama antwoordde met een citaat van John F. Kennedy: "Let us never negotiate out of fear. But let us never fear to negotiate". Onder president Obama zullen de VS opnieuw proberen om internationale allianties te sluiten, eerder dan zoveel mogelijk vijanden te maken.

Er wordt vaak gezegd dat Obama niet genoeg ervaring heeft om president te worden. Dat klinkt redelijk, maar is in de geschiedenis nogal verkeerd uitgedraaid. George W. Bush had in zijn cirkel van naaste adviseurs vele honderden jaren ervaring bij elkaar: Dick Cheney, Donald Rumsfeld, Colin Powell, enzovoort. Hun ervaring hielp hun alleen maar om met meer zelfvertrouwen enorme stommiteiten te begaan.

Omgekeerd deden de kiezers in 1860 een enorme gok door de minst ervaren president ooit te verkiezen, een lokale advocaat die amper twee jaar in het parlement had gezeten. Dat was Abraham Lincoln, wellicht de grootste Amerikaan uit de geschiedenis.

De tweede grote reden voor ons enthousiasme voor Obama is zijn charisma. Als je nog nooit een van zijn speeches hebt gezien, moet je zeker op YouTube zijn overwinningsspeech in South Carolina bekijken, of een van zijn andere schitterende toespraken. Op dit moment liggen de standpunten van Democraten en Republikeinen mijlenver uit elkaar over elk onderwerp, en dat vreet aan het nationale bewustzijn. Daarom is het enorm bemoedigend dat Obama links en rechts dichter bij elkaar wilt brengen, en verzoenend spreekt naar de Republikeinen. Op verschillende Obama-bijeenkomsten scandeerden zijn supporters ook "U-S-A!", wat hier normaal gezien wordt geassocieerd met rechtse boerenkinkels. Barack Obama is wellicht de eerste figuur sinds Ronald Reagan die alle Amerikanen weer trots kan doen voelen over hun land.

Obama voert trouwens ook een campagne om trots op te zijn. In tegenstelling tot de Amerikaanse gewoonte, blijft Obama bijna altijd positief. Hij maakt duidelijk dat hij het niet eens is met Hillary Clinton of John McCain, maar toont altijd respect voor hun persoon. Dat is vooral een scherp contrast met Clinton, die voortdurend oneerlijke negatieve aanvallen lanceert en soms zelfs op racisme inspeelt. Zo maakte ze onlangs een spotje waarin het gezicht van Obama breder en donkerder was gemaakt, zodat hij "zwarter" zou lijken en de blanke kiezers bang zou maken.

Dat brengt ons bij de laatste reden voor onze steun voor Obama: zijn identiteit. Nu we toch al een tijdje in de VS wonen, beginnen we door te hebben hoe gevoelig ras hier nog steeds ligt. Gelukkig is er allang geen wettelijk racisme meer, maar in de praktijk is er nog steeds een sterke scheiding tussen blanken en zwarten: ze wonen in verschillende buurten, gaan op andere plaatsen uit, en trekken nauwelijks met elkaar op. Een zwarte president kan dat hopelijk verbeteren.

Weinig mensen weten ook dat Obama een bijzondere achtergrond heeft: zijn vader was een moslim uit Kenia en zijn moeder een blanke uit Kansas. Tijdens zijn jeugd woonde Obama ook enkele jaren in Indonesië, en hij bezocht al enkele keren zijn familie die nog in Kenia woont (zijn vader is ondertussen gestorven). Dit staat in scherp contrast met de meeste andere Amerikaanse politici, die de rest van de wereld alleen kennen van televisie, en dan nog alleen als er oorlog is.

Het is een bijzonder lange post geworden, maar hopelijk hebben we hiermee duidelijk gemaakt waarom Barack Obama een zeer goede keuze zou zijn als president, en waarom hij zo goed scoort in de primaries.